Monkeys in the zoo

Waar te beginnen? Ik ben de dagelijkse dingetjes alweer vergeten, aangezien het alweer zo’n 4 weken geleden is dat ik mijn laatste verslag schreef. Ik ga van de hak op de tak en het wordt een lange dus NIEUW vanaf vandaag: Introductietitels. Lees wat je wil lezen, maar vergeet de foto's niet!

UPDATE
Ondertussen zitten mijn tweede partials er al weer op, heb ik mijn ‘how-to-fold-your-clothes-tight-and-neatly’ video ingeleverd (zie *) , ben ik mijn vierde maand Mexico ingegaan, heb ik nog maar 4 weken school te gaan en is het woord afscheid nemen al een paar keer gevallen waar ik totaal nog niet aan wil denken..

* https://www.youtube.com/watch?v=wt16uBQR11c&feature=youtu.be

Cijfers
• Spaans: 98%
• Video-commercial: 98%
• Social-Anthropology: 85 %
• Tv-skills: 78%
• Fotografia: 90 %
• TV-productie: 81%
• Hiphop: 100%

CASA ROTA
Het zal geen nieuws meer zijn, maar ons huis heeft nog steeds zijn gebreken. De lijst is al wel een stukje korter, want we mogen eindelijk een wasmachine en een (oranje) bank aan onze inventaris toevoegen.
Toch is er een tijdje sprake geweest van een massale Casa Roja (voortaan: Casa Rota) verhuizing, vanwege schimmel op de muren, een zee van rupsen die onder de deur heen en in kleding kropen wat nu is overgegaan op een mottenplaag, inbreken in eigen huis omdat een bewoner al drie maanden lang geen huissleutel heeft, geen internet in de slaapkamers, een tafel/bureau moet nog komen en zo kan ik nog wel even door gaan. Het probleem is dat er steeds van alles wordt beloofd en het er of niet van komt of een eeuwigheid duurt. Een week geleden werd ons verteld dat wanneer we de huur niet binnen 10 dagen betalen, we uit huis worden gekickt. Kregen we gister een brief onder de deur geschoven waarin staat dat er elke dag van de afgelopen week (!!) iemand langs zou komen, lekker op tijd dus. Uiteindelijk niemand gezien en is het geld nog steeds niet opgehaald en nu blijkt dat we naar een bank moeten om het over te maken. De teveel betaalde energie is wel gecompenseerd, want sinds we zonder licht zijn komen te zitten, is het systeemkastje van de muur afgehaald en wordt er dus niets gemeten en betalen wij nada. Heb ik dan weer minder problemen mee..
Doby, onze huishond, is ondertussen al weer een tijdje weg. Naar het dierenasiel zeggen ze, maar waarschijnlijk gewoon afgemaakt.

HOLLAND PRESENTS
In het begin van deze maand werd de International-Fair gehouden op UDEM, waarbij wij Nederland mochten representen. Met een aantal I-buddies en ons mini-team van 4 Nederlanders bouwden wij onze stand compleet in stijl. Papier gevouwen tulpen, een fiets, groene space-cakejes, hardstyle-muziek, stroopwafels, photobooth met fotolijst + Nederlandse quotes en de mogelijkheid om Robbens hoofd in een voetbalgoal te schoppen. We krijgen namelijk nog altijd ‘NO ERA PENAL’ (het was geen penalty) naar ons hoofd geslingerd. Colombia en Duitsland werden 1e en 2e maar onze prijs was beter: bioscooptickets voor de hungergames. Moeten we nog steeds naar toe by the way. Die zaterdag volgde ook een Drink-fair waarbij typische alcoholische drankjes werden geschonken uit ieders eigen land. De locatie was super chill in de bergen met alles erop en eraan: zwembad, zon, drank en gezelligheid.

BUSTED
Sophia vierde haar animal-thema-verjaardag-party op 4 oktober en ik ging verkleed als kat. Twee vliegen in 1 klap; ook nog aan dierendag gedacht. Het echte feest begon wanneer ik naar huis ging. Het is maar 5 minuten lopen en deze wijk is de meest veilige van allemaal, denk je dan. Bijna thuis aangekomen stopte er een politiewagen naast mij. Hij begon tegen me te praten en vroeg om mijn ID. Vervolgens werd mij verteld dat het een overtreding was om in het donker over straat te lopen en had hij het over pagar (betalen) en dinero (geld). No way dat ik ging betalen voor een ter plekke bedachte manier om geld te verdienen, dus ik vertelde hem dat ik dat niet had. Sta je dan met je kattenoren een serieus gesprek te voeren in gebrekkig Spaans. Uiteindelijk wilde hij me naar huis brengen, maar daar was ik niet bepaald een voorstander van. Na tien minuten onderhandelen bleek dit mijn enige optie en was ik binnen 1 minuut thuis. De eerste keer achterin een politiewagen, zonder reden. Ook al was het stiekem wel weer een grappige ervaring, ik was behoorlijk blij toen ik thuis was.

FEARFACTOR
Voordat ik naar Mexico ging had ik het eigenlijk niet zo op bergen. Jeugdtrauma’s door m’n vader die altijd sjeesde hoog in de bergen als we op vakantie gingen. Sinds ik hier ben is dat totaal omgeslagen. Het uitzicht is elke ochtend weer geweldig, Matacanes heb ik overleefd en ik heb een paar super vette hikes gedaan. Chipinque was vooral veel lopen, maar het laatste stukje echt zwaar: 3 uur heen en 2 terug. Eigenlijk was ik op zoek naar puma’s, beren en spinnen, maar de yogagarden, bijzondere vlinders, vogels, salamanders en paddestoelen zoals je ze in Nederland niet snel ziet waren ook de moeite waard.
Die week daarop ging ik met I-link naar Parque Estanzuela, waar een week daarvoor nog een baby beer was gespot. Het had die week ervoor veel geregend, waardoor deze hike tot meest extreme tot dan toe werd bestempeld. Zware stroming, bergbeklimmen aan een dun draadje en een mega dikke spin gezien (zie foto). Heb je dat artikel gelezen op nu.nl over die Australische man die drie dagen lang met een spin die via een litteken onder zijn huid was gekropen, had rondgelopen?! Dat was dus dat spinsoort. Shocking..

TRIP NUMERO #3
Mijn lijstje met trips is ondertussen ook al weer aangevuld. 3 weken geleden ging de reis naar Xilitla. Een heel klein dorpje, met mooie natuurgebieden. Het was ongeveer 10 uur rijden en voordat we naar het hotel gingen, hebben we gezwommen, voor zover je het zwemmen kon noemen met al die rotsen, in ijskoud water. Vervolgens m’n nieuwe lievelings Mexicaanse straatsnacks ontdekt, zoals Elote; gegrilde mais in een bekertje met mayonaise, chili, limoen en kaas. Klinkt ongezond en is het ook, maar super lekker. Chips op een stokje (met chili, kan niet ontbreken hier) en churros(!!) zijn ook goed te doen. Back to the topic.. We kwamen aan in het hotel waar wij ons privé huisje hadden achter het appartementencomplex. Bij aankomst snel omgekleed, een drankje gepakt en het zwembad ingesprongen, waar we een zeer vervelende middag hadden met watervolleybal, limbodansen (+spierpijn) en speed-date-stoelendans en een dansende tropische vogel. ‘s Avonds er verder op los gefeest maar niet tot laat, omdat we de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken. Dag 2 was een beetje zoals Matacanes, maar dan in een grote groep, lang wachten voor sprongen van rotsen/watervallen wat er uiteindelijk maar 3 waren in plaats van 9. Wel echt super leuk was een soort rivier waar je in sprong en je werd getransporteerd door een waterstroom route en je alleen maar hoefde te drijven, wat nog best snel ging ook.
Die avond een neon-poolparty bij het hotel en de volgende dag zouden we gaan doen waar ik echt naar uit keek: kanoën. Op het moment dat ik wakker werd en het te horen kreeg vond ik het totaal niet erg vanwege de hangover, maar dit was toch wel een zware tegenvaller, want het canoen ging niet door vanwege te gevaarlijke en sterke stroming.
Daar baalde ik wel van aangezien dit één van de dingen was die ik niet wilde missen (en de trip was niet goedkoop). Uiteindelijk zijn we Xilitla in geweest, waar we hebben gegeten op ISE’s kosten en in het dorpje hebben rondgelopen. Dit was niet meer dan 3 straten, maar erg knus. Op het dorpspleintje werden we uitgenodigd door allemaal oudjes om hun typische hakken-dans mee toe doen. Soort voorstadium op het hardstyle tijdperk zeg maar. Het was wel weer overduidelijk dat ze nooit toeristen zagen, want we werden aangestaard als apen in de dierentuin.

MTY HOLIDAY
Ondertussen is Dedde’s moeder alweer vertrokken uit Casa Roja en is haar zus nu in Cancun na een klein weekje hier te zijn geweest. Donderdag komt ze terug in Monterrey en dan komt ook haar vader nog een keer langs. Af en toe wel lastig omdat wij gewoon naar school moeten en je in Monterrey al snel afhankelijk bent van andere mensen. Alles gaat met de auto en er is ook geen strand of iets waar je elke dag pure vakantie kan vieren.

TRIP NUMERO #4
Vorig weekend ben ik op de Real de Catorce trip geweest met Ilink, welke werd aangeboden door zowel Ilink als ISE en aangezien ik meestal met ISE ga was dit weer iets nieuws voor mij. Andere mensen, maar dezelfde activiteiten en dat voor de helft van het geld. De busrit duurde ongeveer 6 uur, gevolgd door een jeepride en paard en wagen door de tunnel naar het stadje. Het was wederom weer super klein en schattig, met een paar hoofdstraten met een marktje, waar ook ons hotel te vinden was. We zaten hoog in de bergen en het eerste wat we deden was een jeepride naar de woestijn. Boven op de auto, naast de afgrond, op een hobbelweg, volle zon en keihard sunburnen maar. Het eerste half uur was vooral goed vasthouden, maar daarna puur genieten. Bij aankomst in de woestijn, kwamen we bij een veld waar de bijna uitgestorven plant Peyote te vinden is, welke je kan eten. Ik was er in mijn Social Anthropology les al voor gewaarschuwd, omdat het een hallucinerend effect zou geven. Nou, dat moest ik natuurlijk uitproberen. We hadden allemaal geen flauw idee hoeveel daar voor nodig was en na 20 minuten moesten we alweer gaan. Bij een ruïne kreeg Julio de behoefte om bomen te knuffelen, maar op een rommelende maag na had ik nergens last van. Misschien komt het nog, dachten we.. Eenmaal aangekomen in het hotel hebben we wat gegeten en zijn we naar een Shisha-bar gegaan. Het enige wat we hebben gevoeld was de ontiegelijke kou en niets van de Peyote. We zaten hoog in de bergen en 3 dikke dekens waren eigenlijk nog niet genoeg. Ik was er samen met Dami, een meisje uit Londen, met donkere huidskleur en ze had het al een paar keer tegen me gezegd, maar de volgende dag viel het me pas echt op; iedereen wilde op de foto met haar en staarde alsof ze nog nooit zoiets in hun leven hadden gezien. Ik zelf vind het altijd wel grappig als ze foto’s willen, maar voor haar werd het op een gegeven moment echt heel irritant. Dat is toch wel één van mijn grootste cultuurshocks tot nu toe.
Dag 2; na wat toeristshoppings gingen we paardrijden, richting een mijn. Ik had een veelste klein paard en schopte constant tegen z’n benen aan. Die heb ik op de terugweg maar verwisseld met een dikkere knol. Hierin zaten mijn benen zowat dubbel omdat mijn Mexicaanse voorganger zo klein was. De route ging over een bergpad met gladde stenen, waarbij je maar beter op die paarden kon vertrouwen dan zelf een goede weg te kiezen. Net op het moment dat ik er echt van ging genieten, ik moest weer ff inkomen, was het weer afgelopen, maar wel heerlijk om weer een keer paard te rijden en vooral met dat prachtige uitzicht.
Op de terugweg werden we weer aangehouden door mijn beste vrienden van de politie. Ze moesten onze ID’s en migratieformulieren hebben, maar die had de helft van de mensen niet, aangezien aan het begin van het jaar op school tegen ons is verteld dat we daar vooral niet mee moesten reizen, want zonder had je een groot probleem. Braaf adviezen opgevolgd en dan nog aangehouden worden; GREAT! De snelle reis ging over op wachten op de documenten die school ze op moest sturen. God zij dank lieten die bewapende mannen in uniform ons toch gaan zonder en viel het uiteindelijk toch nog mee.

CREAPY CAT
Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst in mijn leven Halloween gevierd. En hoe! Ik heb een paar ideeën gemixt en wilde een Halloween versie van een kat doen. De meeste spullen had ik natuurlijk nog.. Doen we ff, denk je dan. Na drie uur voor de spiegel had ik nog tijd tekort, maar de outfit (+ lenzen) was geslaagd, al zeg ik het zelf (zie foto’s).

PA’L NORTE FESTIVAL
Zaterdag ben ik naar Pa’l Norte geweest in Parque Fundidora. Een rockfestival wat we met Casa Roja aan Beto, mijn buurman, als verjaardagscadeau hebben gegeven. Niet echt mijn muziek, maar Foster the People & Snoopdog wilde ik niet missen. Het meest typerende was toch echt Snoopdog, met zijn boodschap aan de wereld; ‘’But before I leave, I just want you to tell this: SMOKE WEED!!’’ Hahah… Het ticketsysteem is niet al te best. E-tickets kennen ze nog niet bij Ticketmaster MX. Ik had online besteld en betaald, maar ik moest het ophalen bij Liverpool. Dus ik daarheen; nee sorry dan moet je naar Office Depot. Ik naar Office Depot; nee sorry, dan moet je bij een andere Office Depot zijn en dat was dag 1. De volgende ging ik naar Palazzio de Hierro, waar zeker weten een Ticketmaster zou zitten. Weer geen Ticketmaster. Ik stond op het punt om op te geven, totdat er een oud mannetje van 80 naar ons toe kwam en in zijn beste Engels zei: ‘If you trust me, I can bring you there’. Klinkt heel creapy als ik dit zo teruglees, maar hij deed echt geen vlieg kwaad. De meneer vond het geweldig om zijn beste Celine Dion & Mariachi CD’s te laten horen en vroeg ons of zijn vrouw hem wel zou geloven als hij vertelde dat hij ons had weggebracht, want die kwam overal achter hahahha.. Uiteindelijk een verkooppunt gevonden; Farmacias del Ahorro: een f*cking apotheek, want ja waarom geen festivaltickets kopen in een apotheek? In Mexico kan alles..

DIA DE LOS MUERTOS
Zondag was Dia de los Muertos, waarbij de doden op een feestelijke manier worden herdacht. Ik ben naar het kerkhof geweest bovenaan Jimenez (de hoofdstraat paralel aan onze). Op een of andere manier was het totaal niet vervelend, maar indrukwekkend, mooi en vrolijk. Mensen waren aan het picknicken op graven, Mariachi was aanwezig heel veel bloemen. Ik weet niet of het in Nederland ook zo is, maar ze hebben hier huisjes die opgekocht kunnen worden voor families. Er werd dan ook goed gebruik gemaakt van deze dag, want ze wilden ons er ook een aansmeren, hahaha, maar daar wil ik nog even niet aan denken.

COMING UP
Gister de hele dag naar mijn verloren portemonnee gezocht, die nog in het Sushi-restaurant lag, OEPS. In ieder geval heeft de keuken nu een grote schoonmaak gehad en kan ik mijn komende tripjes gewoon betalen!! Vandaag is de schoolweek weer begonnen en de vind-een-stage & plan-eindreis druk begint nu wel te komen. Na de examens willen we reizen richting Oaxaca, Guadalajara, Tequila, Isla de Mujeres, Playa del Carmen en als klap op de vuurpijl Cancun!!! Zaterdag Sensation White in de Arena van Monterrey en die week daarop MEXICO-CITY!!

Foto’s volgen ASAP.

Besos & Nos vemos!!!