La ultima parte del ROADTRIP
Door: Iris Post
Blijf op de hoogte en volg Iris
12 Januari 2015 | Mexico, Cancún
Dag 17 - Vrijdag 19 December
Aankomst in een nat en regenachtig Tulum, hostel volgeboekt… Dan maar het buurhotel proberen. Scheelde zelfs nog even 10 peso’tjes.
Dag 17, dat was toch echt wel even een ommekeer. Van een diehard abuelo roadtrip over op een échte chill-vakantie. Op dit punt voelde ik me gek genoeg geen toerist meer. Overal waar ik keek zag je blonde, lange, Europese, Australische, Canadese & Amerikaanse verschijningen langs lopen, werd er in plaats van Spaans, Engels tegen me gepraat en was ik eigenlijk niet zo speciaal meer.
Om de overweldigende gevoelens weg te drinken gingen we naar een mojitobar met een kip die de volledige avond gezellig bij ons op de stoel bleef hangen. Daar ben je snel klaar mee, dus hebben we nog een ander barretje gepakt, wat onze Tulum stambar zou worden.
Dag 18 – Zaterdag 20 december
Nog steeds stonden we op actieve roadtrip modus, dus ja waarom niet gewoon half 6 opstaan en zonsopgang (6:15) op het strand kijken?! Één van de beste dagen, want die zonsopgang.. Man man man, wat mooi. Meteen doorgegaan naar de piramides OP het strand. En dan heb je dus gewoon tijd om van 9 tot 3 in de zon te bakken. Goed of geen goed plan, ik was aardig verkleurd, ofwel rood... Vervolgens naar Gran Cenote gegaan. *Cenotes zijn een soort grotten met heel helder, zoet water en de perfecte plaats om te snorkelen met vissen. Mini-schildpadjes waren er ook te vinden. zo schattig hoe ze om de zoveel tijd even lucht komen happen!
Die avond lekkere pasta gekookt volgens Lisa’s recept (Italiano) en weer een barretje gepakt, waarvoor we te moe waren om er oprecht van te genieten..
Dag 19 – Zondag 21 December
Weinig tot niets uitgevreten. Het is alweer een tijdje terug nu ik dit schrijf en ik denk dat dit de dag was dat ik een dagje werkte aan mijn website + zoeken van een stage. Ik zat er lekker in, dus het avondeten maar overgeslagen en ’s avonds, niet te missen, een barretje in. Tot slot nachtsnacken bij die geweldige, goedkope taqueria, samen met Julia, David en m’n nieuwe vriend Nick uit New York, bij wie ik de woordcombi ‘Big Unit’ introduceerde. Waar gebruik je dat nou voor? Bijvoorbeeld iemand met een hele grote neus, dat is een ‘big unit’! EN!! Ik kreeg mijn eerste dollar!!!!! *In god we trust, love it.
Dag 20 – Maandag 22 December
De weersverwachting voor vandaag was niet al te best; regen in opkomst. Die ochtend stonden we dus vroeg op en vertrokken we naar Akumal om te snorkelen met big units van een schildpadden!! We werden al gewaarschuwd niet in te gaan op het aanbod van de strandmannetjes. Betalen om hetzelfde gratis te doen als dat je iets verder loopt en een snorkelset hebt. Wat in ons geval zo was..
Wauw, wat je normaal alleen op tv ziet werd echt even werkelijkheid. Een stuk of 8 verschillende reuze schildpadden dobberend in de zee en dat gewoon live. Als je ooit de kans krijgt, pak het met 32 vingers aan!!
De lucht begon te vertrekken wat voor ons het teken was om de turtletjes achter te laten. Een klein regenbuitje wanneer we wegreden, maar niet genoeg om ons bij de volgende cenote weg te houden. Casa Cenote werd het deze keer, waar we onszelf vermaakten met een uitgebreide onderwater fotoshoot met Martin’s Go Pro camera die een paar dagen bij ons langskwam.
In het hostel ontmoette ik Omar uit New Orleans, met wie we naar een visrestaurant gingen en ik gefrituurde vis (met vinnen, ogen; alles erop en eraan) ontleedde voor het eerst in mijn leven. Vis, daar ben ik niet zo heel erg van.. Maar nu ik in Mexico ben wil ik zelfs dat uitproberen.
Met ongeveer het hele hostel hebben we een avondje zitten Kingsen en met moeite om recht op te blijven staan ging de avond door in Waye bar. Om het af te maken midden in de nacht uitgewaaid op het strand, maar dan ook echt letterlijk.. (windkracht 12 voor mijn gevoel). Leuk die sterretjes, maar wel fijn als je ook wat kan zien in plaats van haren, wind en zand in je ogen.
Dag 21 – Dinsdag 23 December
Niet gek, zeewier all over the beach. Dat maakte het strand er niet bepaald mooier op. Maar toch, het is en blijft het meest geweldige strand dat ik ooit heb gezien. En ook zo’n verschil met bijvoorbeeld Ciudad del Carmen, waar het zand een korrelige structuur heeft. In Tulum daarentegen is het veel compacter en zit er zelfs een roze tint doorheen. Ik heb me laten vertellen dat dit komt door vissen die koraal eten en het roze zand zou dan hun poep zijn. Shoot me if i’m wrong.
Tijdens de kerstinkopen ontmoette ik Maria, wie die dag aankwam met haar broer en vriend om met z’n allen Kerst te vieren. Door het kletsen is het alsnog niet gelukt al mijn kerstcadeautjes in te slaan, maar morgen weer een nieuwe dag.
Dag 22 – Woensdag 24 December
it’s Christmas time!!! Voor de Duitsers dan. Zij vieren het namelijk alleen de 24e in plaats van EN kerstavond EN 1e EN 2e EN voor sommigen 3e kerstdag..
Heel bizar, kerst op het strand, maar om dit gevoel een beetje te versterken werd er een sneewzandpop gebouwd en een kerst dubsmashje opgenomen. Maar het mocht niet baten, nog steeds had ik het gevoel niet..
Om deze dag speciaal te maken, hadden we een hotel geboekt. Iets luxer, -en duurder- maar eigenlijk niet heel veel anders dan een goed hostel. Voor het eten nog even snel mijn laatste kerstcadeau ingeslagen en hop, richting het gezellige restaurantje. We konden niet langer wachten, dus al snel begonnen we met onze ‘kerstviering’. Degene die haar presentje met gedicht ontving, was de volgende die uit mocht delen. Patricia was aan zet en showde haar prachtige tekening van een Giraffe, AKA Jiggy. Dat kon alleen maar voor Lisa zijn. Maar, maar, maar, huh, nee dat kan niet.. Is dit een grap? Fuck, het is echt voor haar.
Ik kreeg het Spaans benauwd en begon te beseffen dat er iets flink mis was gegaan. Ik had namelijk ook Lisa’s lootje getrokken. Ik was de laatste en ook al kon ik er niets aan doen, wat voelde ik me lullig!! De website heeft op één of andere manier twee mensen hetzelfde lootje gegeven en het gedicht was natuurlijk heel persoonlijk dus die moest ik Lisa wel geven. Het cadeautje heb ik daarentegen opgesplitst zodat Maria toch nog iets kreeg. En dat terwijl ik zo’n lief kaartje van haar had gekregen! =(
Dag 23 – Donderdag 25 December
Merry Christmas!! Een karig kerstontbijtje (geroosterd brood) naar binnen gewerkt, waarna we vertrokken naar Playa del Carmen. We verbleven weer bij een couchsurfer, die we aantroffen op de straatmarkt waar hij zijn fotografische werk verkoopt. Het leuke aan couchsurfen is dat je in de niet-toeristische, echte Mexicaanse wijken terecht komt. Alles is opeens weer betaalbaar en er wordt naar je gestaard. Ik begon het al te missen..
Na 5 minuten kletsen, kregen wij de sleutel van zijn huis en werd ons ook meteen een peyote (cactus & halucineren) ceremonie aangeboden. Bij binnenkomst kwamen we erachter dat we drie nachten op de grond mochten slapen, maar geen geklaag. Het is al fijn zat dat we onderdak hebben.
Die avond waren Dedde en Iness weer van de partij. Dichtbij hun hostel aten we wat lekkers en goedkoops en later gingen we uit met Pascal en Joschka. Eenmaal in de uitgaansstraat werden er om de minuut gratis drankjes aangeboden. Club in, bar uit.. Julia kwijt.. Een goeie avond was het wel!
Dag 24 – Vrijdag 26 December
Tot een uurtje of 12 sliepen we als roosjes en werden daarna onze hangovers verzacht met het een heerlijke, zoetzure, vrucht; Guajanaba, mede mogelijk gemaakt door onze couchsurf host. Een beetje taai, maar met heel veel smaak, ook al was die nog niet rijp.
Natuurlijk moesten we ook hier het strand proberen. We hadden goede verhalen gehoord van de girls; zij vonden het geweldig.. In ons geval denk ik dat de volgorde Cancun, Playa, Tulum beter was geweest, want nu gingen we van ‘beter kan niet’, naar een bomvol strand.
Joschka gaf me de tip om te eten bij een lekker en goedkoop Mexicaans restaurant, waar ze heerlijke Jamaica (soort limonade) hebben. Zeker weten m’n nummer 2 op mijn lekkerste-drankjes-lijst!
Die avond moesten we dan echt doei zeggen tegen Patricia, Dedde en Iness. Gek na een lange tijd samen gewoond te hebben, maar ja aan alles komt een eind..
Lisa en David gingen naar Cirque du Soleil en dit was voor mij de uitgelezen kans om te knallen voor een stage. RUST in de tent! Eindelijk kon ik de website afmaken, waarna het verzenden van brieven van start kon gaan. Goede besteding van een 2e kerstdag zou ik zo zeggen.
Dag 25 – Zaterdag 27 December
Een dagje doen waar iedereen zin in heeft, een dagje me-time. 1 sleutel, geen internet?! Oke, laat maar.. Op natuurlijke wijze raakten we elkaar toch kwijt; Julia ging shoppen en David kwam een halve dag later aankakken op de plek waarvan Lisa en ik meteen al hadden gezegd dat we daar zouden zijn. Een beetje bewolkt; perfect voor een dagje beachvolleybal, afkoelen in het water, chillen op het strand, beachtennis, jezelf leren te jongleren met 3 ballen en Lisa die haar teen breekt. Productief dagje!
Onze laatste energie stopten we in een avondje stappen in la Vaquita, de open club met knetter harde muziek en koeien aan de muur.
Die nacht verstuurde ik nog een paar sollicitaties, want op één of andere manier lukt het beter op zo’n tijdstip. Op dat moment werd onze host wakker, kwam naar buiten en zei niets. Ik had een flauw vermoeden dat hij het toch niet heel fijn vond dat we zijn hele vloer in beslag namen…
Dag 26 – Zondag 28 December
Die ochtend werd hij weer wakker en zag het eruit alsof hij een heftige nacht achter de rug had; traanogen, verward en een beetje ongemakkelijk. We lieten wat koekjes voor hem achter als bedankje en voor het idee, maar het bleef een beetje apart.
We gingen verder. Dit keer naar het eiland Cozumel. Via couchsurfing had ik een 56-jarige man benaderd met een stuk of 70 aanbevelingen. Dat kon haast niet mis gaan.
We wilden de auto pakken en vertrekken tot we een brief onder de ruitenwisser zagen liggen. Iets met parkeren.. Om het zekere voor het onzekere te nemen toch maar naar het politiebureau gegaan, waar bleek dat er niets aan de hand was, zo lang we hem binnen 24 uur maar ergens anders zouden parkeren als we niet wilden dat hij zou worden ingenomen.
Ondertussen zaten Julia en ik wat tijd uit bij de bakker waar je je pizza’s en hartige snacks op kan laten vullen met extra kaas, saus, groentes en ga zo maar door. Zoals ik bij Bakker Bart altijd LEGE broodjes besmeerde, stopten ze hier een complete snack nog eens extra vol.
Een uurtje later dan gepland vertrokken we nu dan echt met de boot richting Cozumel. Eenmaal aangekomen bij het huis van de Amerikaanse Mike, kwamen we erachter dat het ging om een villa voor zijn duikersleerlingen.
Zo ga je dan van slapen op de grond, naar iedereen een eigen kamer met keuze uit drie queensize bedden, een mega bank en een dakterras. Geen verkeerde verassing!
Hij was druk in de weer het hele huis te verven en zelf woonde hij ergens anders. Dekbedden hadden we dan weer niet, maar met deze temperaturen slaap je nog liever naakt.
Na installatie van onze spullen huurden we een scooter en zijn we helemaal naar het Westen van het eiland gescheurd. Julia had nog nooit gereden, botste al bijna tegen een paal, dus die ging maar bij mij achterop.
Wanneer we stopten bij een steiger aan zee, hoorden we iets ritselen in de bosjes. Wasbeertjes! Één grote Mexicaanse dierentuin.
Die avond hebben we met z’n allen, op Pascal na, pasta gekookt. We zouden ook eens iets anders maken.. En een beetje quacamole voor ’s avonds. Pascal lieten we opruimen, want die mocht ook wel iets doen.
Eten laten zakken en nu tijd voor quacamole!! Quacamole?? Waar heb je het gelaten, Pascal? Oh, dat heb ik opgegeten.. Yooo, thanks mate =)
Dag 27 – Maandag 29 December
De dag begon goed, want ik had al een paar reacties voor een stage! De volgende dag een skype gesprek met 10,000 hours van ID&T! Spannend!!!
Waarom blijven jullie maar 1 nacht? Vroeg Mike ons met oprechte bezorgdheid. ‘Je kan gewoon langer blijven hoor..’ Nouja, die scooter huurden we toch 24 uur en we konden ons prima vermaken in huize Cozumel, dus waarom ook niet?!
Nadat we die ochtend de rest van het eiland hadden bewonderd en bijna aan het eind van een lange weg waren, werden we aangehouden door de politie. Met foto van het verkeersbord -die wij over het hoofd hadden gezien- en al, demonstreerde hij de functie van een eenrichtingsweg. In ons beste Spaans kwamen we eronder uit en vervolgde we het laatste stukje over de autoweg met een kilometertje of 80 per uur. Dat mocht namelijk weer wel..
Na het inleveren van onze scheurmonsters zijn we nog even gaan snorkelen. Ook al schijnt Cozumel een duikerseiland te zijn, ik kwam al snorkelend toch weer iets nieuws tegen: zee-egels. Hierover wist ik alleen dat mijn oma er een keer in was gestapt, dus op de teentjes was ik snel weer aan wal.
Als klap op de vuurpijl raakt Julia de huissleutel van ons couchsurf adres kwijt, maar Mike was er, zoals altijd, erg relaxed onder. ‘Als hij maar ergens op het strand ligt.’
Dag 28 – Dinsdag 30 December
Vanwege het tijdsverschil had ik de avond ervoor nog geen reactie op de mail naar 10,000 Hours, dus stond ik vroeg op om in ieder geval klaar te staan voor het eventuele sollicitatie gesprek. En ja hoor, een mail van de marketing & communicatie afdeling! Zenuwachtig was ik wel een beetje, maar het ging denk ik goed. Daarna gelijk een aantal opdrachten gekregen en dan zou ik het die week daarop horen.
Die middag reisden we door naar Cancun en kregen we te horen dat ons huurappartementje op het laatste moment toch niet door ging. Gelukkig konden we overnachten bij Sarah, een Mexicaans meisje die ook in Monterrey studeert.
Ik voelde me niet echt lekker die dag, dus na de stage opdrachten te maken ben ik lekker gaan slapen, om maar weer fit te zijn voor de nacht van morgen!!
Dag 29 – Woensdag 31 December
De laatste dag van het jaar doorbrengen op het strand in Cancun. Beter kan niet.
Ik had slechte verhalen gehoord over de stad, omdat het lastig is een openbaar strand te vinden in de hotel zone. Maar Kati en Sarah hielpen ons aan een super amazing mooie! Altijd handig die locals.
In rap tempo maakten we ons klaar om door te gaan naar Pascal & Joschka’s appartement, waar ook de Frenchies en Maria + aanhang zouden zijn. Het eten duurde maar en duurde maar, dus begonnen we alvast -helemaal fout- met een alcoholisch voorafje.
Om 12 uur aten we, net zoals in Spanje, in de laatste seconden van 2014, een bakje druiven op het dakterras. Na 10 minuten had ik ze nog niet op…
Tot mijn verbazing was er weinig vuurwerk te zien. Totaal anders dan in Nederland, waar de kids om 10 uur 's ochtends al staan te knallen.
Een plan maken met zo’n grote groep mensen is lastig, dus ben ik op een gegeven moment maar met Maria en aanhang vertrokken. We vroegen de taxi-chauffeur om een plek met goede elektronische muziek en werden vervolgens afgezet in een winkelcentrum. Na een extra ritje kwamen we uit bij Mandala, in de hotelzone aan het strand. Op de open bar moesten we nog wel een half uurtje wachten, maar die hadden we op zich al niet meer nodig..
De avond ging in een denkbeeldig uurtje voorbij, maar een betere zonsopgang had ik me niet kunnen wensen.
De rest was al naar huis gegaan en ik was nog met Maria. Ik belde Julia om te vragen of ze de deur open wilde doen, toen ze opeens weer op het strand bleek te zijn. 100 pesos voor een taxi terug naar waar ik al was. Bleken Lisa en David al wel thuis te zijn, waardoor het helemaal voor niets was. Één grote miscommunicatie, maar het was en blijft één van de vetste oud en nieuws ever!
Dag 30 – Donderdag 1 Januari 2015
Happy new year!! Na veel kreunen, steunen en opstaan rond een uurtje of 4 gingen we richting de ‘harbour’ shoppingmall. De mini-riviertjes liepen er recht door heen, maar alles waar ik aan kon denken was een koude ‘limonada natural’. Die ga ik echt heel erg missen btw. Ik kwam er pas aan het eind van het semester achter dat het bestaat, maar wat is dat lekker zeg.
Een uurtje chillen bij starbucks en daarna gezellig met z’n allen veel te lang op ons eten hebben moeten wachten. Wat gaat de tijd langzaam als je honger hebt.. Wel weer een groot dilemma tussen cheesesticks + tostada atun óf een salade met geitenkaas, walnoten en appel. Verstandig als ik ben toch maar voor de salade gegaan tegen de heavy hangover, waar ik uiteraard spijt van kreeg vanwege smaakloosheid en kaasloze blaadjes sla. Goed begin van het nieuwe jaar!!
Dag 31 – Vrijdag 2 Januari
Isla de Mujeres-time met de Frenchies, Sarah, Kati en wij 3. Julia had weer wat probleempjes met haar maag, dus zij bracht de dag door op de pot. Tijdens dit dagtripje bracht een speedboot ons naar alle leuke en goede snorkelplekken in de omgeving. Bij het eerste punt kwam ik al meteen terecht in een grote school vissen. Nu ik al wat ‘verder gevorderd’ was en ik de eerste cenotes overleefd had, was het net alsof ik één van hen was. Dat klinkt heel zweverig, i know, maar toch, als je er over nadenkt is onder en boven water echt een wereld van verschil.
Ook gingen we het eiland zelf op, kocht ik mijn laatste souvenirs en werden we gedropt in het open water, waar prachtige, grote regenboogvissen te zien waren met rood en blauwe reflectie.
Die avond voor de laatste keer een gezellig barretje ingegaan, waar we konden tafelvoetballen, beerpongen (met officiële tafel!!), poolen en mega margarithas drinken. Op de terugweg móésten we Lisa aan haar eerste mac drive ervaring helpen. Cheeseballs kunnen gelukkig elk moment van de dag, hihi.. Een ijsje kan er ook nog wel bij haha.. Un cono porfa! Met ijs? Was de volgende vraag. Nee met kaas?? Hier moet nog ergens een filmpje van zijn, bedenk ik me nu.. Ga ik achteraan!
Dag 32 – Zaterdag 3 Januari
Vroeg uit de veren, want onze trip was al bijna afgelopen. Maar niet voordat we naar Holbox (zeg: Holbosh) vertrokken. Een eiland zonder straten, met veel natuur (flamingo’s, krokodillen, haaien, dolfijnen), creativiteit, zand en golfkarretjes. Toeristen waren all over the place, waardoor het hostel dat we getipt kregen al vol was geboekt. Ons geluk moest natuurlijk een keer ophouden. Na een uurtje rondvragen, kregen we het aanbod een tentje aangeboden in de achtertuin van een hotel. Als we zelf maar even wilde helpen met opzetten..
Positief als we waren -aangezien we al vaker op de grond hadden geslapen- namen we het aan. Niet de allerbeste keuze bleek achteraf..
Die avond stond ons laatste avondmaal met z’n vieren op het menu en die moest speciaal worden. Gezelligheid ten top met heerlijk eten OP het strand, waar we die geweldige sluitertijd functie op mijn camera herontdekten (zie foto’s).
Na 30 minuten muggen dood drukken in een hete, kleine tent, zonder iets om op te slapen en herrie door de tentdoekjes. Kortom; niet de beste nachtrust ooit.
Dag 33 – Zondag 4 Januari
Na veel moeite met opstaan, sliep ik binnen een seconde weer verder in de hangmat. Als ik dat toch is eerder had gedaan.. Had me wel eens beter gevoeld zeg maar.
Fietsen huren ging ook niet al te soepel. Overal hadden ze er maximaal 4, dus dat schoot niet echt op. Een beetje combineren gaf ons toch onze zin. We wilden alle beesten spotten waarover we hadden gehoord tot we erachter kwamen dat het daar het seizoen niet voor was. Tegenvallertje, dat ging hem dus niet worden. Punto de Mosquitos zou beter zijn.. Punt van de muggen. Dan gaan we daar maar heen.. Denk ik?
Zwaar bezweet aangekomen zag je een uitgestrekte oppervlakte zandbanken, vergelijkbaar met de wadden (maar dan tropischer). Nog een beetje gechillt en vervolgens met de boot terug richting Valladolid om de volgende dag naar één van de 7 wereldwonderen te gaan: de piramides van Chichen itza.
Dag 34 – Maandag 5 Januari
Het geluk kwam weer terug, want Maria ging precies die dag ook naar Chichen itza. Dat kwam voor mij goed uit, want vanaf hier zou ik afscheid nemen van David, Lisa en Julia en verder reizen met haar. De rest ging vanaf hier naar Merida, vanwege hun vlucht en ik bleef nog tot de 8e. Ik had nogal wat spullen, dus in plaats van slepen met de hele voel kon ik alles gewoon overplaatsen vanuit de achterbak.
Die middag vloog Maria’s vriend terug vanaf Cancun en onderweg daar naar toe bezochten we nog een aantal andere piramides, zoals Ek Balam. Op een gegeven moment denk je dat je wel genoeg piramides hebt gezien, maar toch heeft elke weer iets unieks. In Ek Balam zagen we bijvoorbeeld apen in de bomen en net ontdekte piramides die nog half onder de grond zaten.
Na een paar uur vertoeven op het vliegveld volgde een nieuwe zoektocht naar een hostel. Uit puur geluk kwamen we aan bij de beste waar we tot nu toe waren geweest. Een 3-persoons privé kamer voor minder dan 20 euro per persoon in een niet al te toeristische omgeving en we hadden zelfs een zwembad!! Na een snelle, goedkope, Mexicaanse hap, bleven we bij het hostel om de volgende dag te gaan duiken. Zo beloofde mister popi jopi -ik weet z’n naam niet eens meer- a.k.a. duik instructor, waarvan z’n eigen dochter, die hij op Skype sprak, dat niet eens wist..
Dag 35 – Dinsdag 6 Januari
Eerst op een ligbedje mogen genieten van het lekkere zonnetje achter het hostel totdat een uurtje of 1 de zon verdween. Vervolgens wilden we dus gaan duiken, waarvan ik al een donkerbruin vermoeden had dat het niet door zou gaan. Nou, wij op weg naar het strand. Keiharde stroming en het was al redelijk laat, dus na een poging tot snorkelen, ging het al snel over op strijden om niet af te drijven. Niet veel gezien, maar in het ondiepe kwam ik opeens een vis tegen die mijn halve lengte lang was, met zo’n angstaanjagende punt bek. Werd ik een beetje bang van toen ik achteraf hoorde dat die nog wel eens in staat zijn om te bijten.
Die avond weer lekker gekookt: Jawel, pasta!! We wilden uit gaan, en ook goed! Coco Bongo: 65 US Dollar, dus we wilden er wel wat uit halen natuurlijk. Nog een dagje uitstellen naar morgen dan maar.. Laatste avond, beste avond.
Dag 36 – Woensdag 7 Januari
Jasmijn jarig!! Gefeliciteerd lief zusje =)
Na een 2e sollicitatie-gesprek was het tijd om onze bucketlist af te werken met een aantal laatste cenotes.
Van Dos Ojos had ik wat meer verwacht. Het waren er 2 en redelijk aan de prijs, maar het was vooral heel donker waardoor je niet heel veel zag. Cristal cenote was vooral heel grappig. Na het bewonderen van die zwarte vissen met een ‘snorretje’ die je altijd in Chinese restaurants ziet, kwamen de ‘normale’ vissen op mijn voeten af en kreeg ik een natuurlijk voetzuiveringsbadje.
Die avond was het tijd om te stappen, maar om het zekere voor het onzekere te nemen gooiden we onze onderhandelingscharmes in de strijd en mocht ik samen met de guard eerst een kijkje nemen binnen in Coco Bongo. Deze club staat bekend om de grote shows en over-de-top sensatie. Toen ik binnenkwam in de –eigenlijk maar 1- grote zaal, was er een soort musical nummer bezig en zag ik het toch niet zo zitten. Kan ik in ieder geval zeggen dat ik er ben geweest.
Vervolgens naar Palazzo gegaan en een topavondje gehad. Dat heb ik de volgende dag geweten..
Dag 37 – Donderdag 8 Januari
De dag dat ik weer terug moest naar Monterrey. Zeer beroerd sliep ik mijn roes uit op het befaamde ligbedje tot het tijd was richting het vliegveld te vertrekken. 200 pesos extra betaald voor 5 kilo extra bagage en het werd niet eens gecontroleerd!!
8 uur liep ik het weer vliegtuig uit en was ik op slag chagrijnig, want het was zo koud!!! Na een half uur wachten kwam Oswaldo me ophalen en had ik met Beto in het Spaans afgesproken de laatste dagen bij hem te slapen. ‘Tendré la cena lista’. Ik zal je bed klaar hebben, DACHT IK. Dus ik gezellig een pizza’tje eten met Oswaldo. Blijkt dat cena ETEN is in plaats van BED (cama). OEPS.. Snel naar Beto om de laatste restjes op te eten en te vertoeven in zijn nieuwe, maar oh zo koude huisje, waar precies die dag de heater het had begeven.
Dag 38 – Vrijdag 9 Januari (EL ULTIMO DIA)
Uiteindelijk werd Beto een keer om 2 uur wakker en was ik alvast begonnen met mijn koffers te reorganiseren. Redelijk laat, maar gezellig langs het water van Parque Fundidora gelopen, waar ik nooit eerder was geweest. Ik zou me moeten schamen na al die tijd in Monterrey, maar goed. Voor de laatste keer Mexicaans gegeten bij 13 lunas, waar ik heerlijke crêpes at met quacamole en vleesreepjes. Vervolgens gingen we door naar Cesar’s verjaardag waar de nieuwe lichting exchange students zich bevond. De twee Dutchies nog even gezien en een aantal oude bekenden. Een beetje gek was het wel, want het had eigenlijk weinig zin mensen te leren kennen die ik toch nooit meer terug ging zien. Ik voelde me zowaar een keer echt nuchter tijdens het afscheid nemen van de dronken Ibuddies. Dat maakte het afscheid wel extra lief moet ik zeggen..
Dag 39 – Zaterdag 10 Januari
Op een of andere manier bleven we de hele nacht op en heb ik nog een laatste dingetje van mijn checklist af kunnen strepen. Namelijk het bestellen van een taxi BY MYSELF.
08:10 uur vertrok ik naar het vliegveld, waar ik rond 9 uur aankwam. Het eerste uur heb ik mij prima vermaakt met het overpakken van check-in- naar handbagage, want –zoals verwacht- had ik een kilootje of 5 teveel. Na de douane wilde ik graag wat duty-free stuff kopen, maar mijn creditcard deed het niet. Ook de enige pinautomaat was buiten werking. Ik had nog niets gegeten of gedronken, dus dat werd een probleempje.
Uiteindelijk deed hij het op de valreep weer en moest ik nog haasten om mijn vliegtuig te halen. Na Monterrey – Dallas kon ik eindelijk eten en volgde al snel mijn 9-uur durende vlucht van Dallas naar Londen. Dit ging eigenlijk best snel, doordat mijn buurman uit India me lekker aan de klets hield. Na een grote body- en luggage check mocht ik beginnen aan de laatste vlucht van Londen naar Amsterdam. Ik had het nu wel een beetje gehad, maar het verliep allemaal nog prima. Aangekomen in Amsterdam kocht ik het liefst meteen weer een ticket terug, maar het ontvangstcomité maakte mijn aankomst toch stiekem wel heel fijn.
En dan is het een kwestie van opnieuw wennen aan de Nederlandse taal en naar huis voor de boerenkool!
Mexico mis ik nog elke dag, maar ik mag al snel beginnen aan mijn volgende avontuur. Stage lopen bij 10,000 Hours in Amsterdam!!
En dat had ik niet willen doen zonder deze meest geweldige ervaring van mijn leven te hebben gehad!
Hopefully, to be continued…
Aankomst in een nat en regenachtig Tulum, hostel volgeboekt… Dan maar het buurhotel proberen. Scheelde zelfs nog even 10 peso’tjes.
Dag 17, dat was toch echt wel even een ommekeer. Van een diehard abuelo roadtrip over op een échte chill-vakantie. Op dit punt voelde ik me gek genoeg geen toerist meer. Overal waar ik keek zag je blonde, lange, Europese, Australische, Canadese & Amerikaanse verschijningen langs lopen, werd er in plaats van Spaans, Engels tegen me gepraat en was ik eigenlijk niet zo speciaal meer.
Om de overweldigende gevoelens weg te drinken gingen we naar een mojitobar met een kip die de volledige avond gezellig bij ons op de stoel bleef hangen. Daar ben je snel klaar mee, dus hebben we nog een ander barretje gepakt, wat onze Tulum stambar zou worden.
Dag 18 – Zaterdag 20 december
Nog steeds stonden we op actieve roadtrip modus, dus ja waarom niet gewoon half 6 opstaan en zonsopgang (6:15) op het strand kijken?! Één van de beste dagen, want die zonsopgang.. Man man man, wat mooi. Meteen doorgegaan naar de piramides OP het strand. En dan heb je dus gewoon tijd om van 9 tot 3 in de zon te bakken. Goed of geen goed plan, ik was aardig verkleurd, ofwel rood... Vervolgens naar Gran Cenote gegaan. *Cenotes zijn een soort grotten met heel helder, zoet water en de perfecte plaats om te snorkelen met vissen. Mini-schildpadjes waren er ook te vinden. zo schattig hoe ze om de zoveel tijd even lucht komen happen!
Die avond lekkere pasta gekookt volgens Lisa’s recept (Italiano) en weer een barretje gepakt, waarvoor we te moe waren om er oprecht van te genieten..
Dag 19 – Zondag 21 December
Weinig tot niets uitgevreten. Het is alweer een tijdje terug nu ik dit schrijf en ik denk dat dit de dag was dat ik een dagje werkte aan mijn website + zoeken van een stage. Ik zat er lekker in, dus het avondeten maar overgeslagen en ’s avonds, niet te missen, een barretje in. Tot slot nachtsnacken bij die geweldige, goedkope taqueria, samen met Julia, David en m’n nieuwe vriend Nick uit New York, bij wie ik de woordcombi ‘Big Unit’ introduceerde. Waar gebruik je dat nou voor? Bijvoorbeeld iemand met een hele grote neus, dat is een ‘big unit’! EN!! Ik kreeg mijn eerste dollar!!!!! *In god we trust, love it.
Dag 20 – Maandag 22 December
De weersverwachting voor vandaag was niet al te best; regen in opkomst. Die ochtend stonden we dus vroeg op en vertrokken we naar Akumal om te snorkelen met big units van een schildpadden!! We werden al gewaarschuwd niet in te gaan op het aanbod van de strandmannetjes. Betalen om hetzelfde gratis te doen als dat je iets verder loopt en een snorkelset hebt. Wat in ons geval zo was..
Wauw, wat je normaal alleen op tv ziet werd echt even werkelijkheid. Een stuk of 8 verschillende reuze schildpadden dobberend in de zee en dat gewoon live. Als je ooit de kans krijgt, pak het met 32 vingers aan!!
De lucht begon te vertrekken wat voor ons het teken was om de turtletjes achter te laten. Een klein regenbuitje wanneer we wegreden, maar niet genoeg om ons bij de volgende cenote weg te houden. Casa Cenote werd het deze keer, waar we onszelf vermaakten met een uitgebreide onderwater fotoshoot met Martin’s Go Pro camera die een paar dagen bij ons langskwam.
In het hostel ontmoette ik Omar uit New Orleans, met wie we naar een visrestaurant gingen en ik gefrituurde vis (met vinnen, ogen; alles erop en eraan) ontleedde voor het eerst in mijn leven. Vis, daar ben ik niet zo heel erg van.. Maar nu ik in Mexico ben wil ik zelfs dat uitproberen.
Met ongeveer het hele hostel hebben we een avondje zitten Kingsen en met moeite om recht op te blijven staan ging de avond door in Waye bar. Om het af te maken midden in de nacht uitgewaaid op het strand, maar dan ook echt letterlijk.. (windkracht 12 voor mijn gevoel). Leuk die sterretjes, maar wel fijn als je ook wat kan zien in plaats van haren, wind en zand in je ogen.
Dag 21 – Dinsdag 23 December
Niet gek, zeewier all over the beach. Dat maakte het strand er niet bepaald mooier op. Maar toch, het is en blijft het meest geweldige strand dat ik ooit heb gezien. En ook zo’n verschil met bijvoorbeeld Ciudad del Carmen, waar het zand een korrelige structuur heeft. In Tulum daarentegen is het veel compacter en zit er zelfs een roze tint doorheen. Ik heb me laten vertellen dat dit komt door vissen die koraal eten en het roze zand zou dan hun poep zijn. Shoot me if i’m wrong.
Tijdens de kerstinkopen ontmoette ik Maria, wie die dag aankwam met haar broer en vriend om met z’n allen Kerst te vieren. Door het kletsen is het alsnog niet gelukt al mijn kerstcadeautjes in te slaan, maar morgen weer een nieuwe dag.
Dag 22 – Woensdag 24 December
it’s Christmas time!!! Voor de Duitsers dan. Zij vieren het namelijk alleen de 24e in plaats van EN kerstavond EN 1e EN 2e EN voor sommigen 3e kerstdag..
Heel bizar, kerst op het strand, maar om dit gevoel een beetje te versterken werd er een sneewzandpop gebouwd en een kerst dubsmashje opgenomen. Maar het mocht niet baten, nog steeds had ik het gevoel niet..
Om deze dag speciaal te maken, hadden we een hotel geboekt. Iets luxer, -en duurder- maar eigenlijk niet heel veel anders dan een goed hostel. Voor het eten nog even snel mijn laatste kerstcadeau ingeslagen en hop, richting het gezellige restaurantje. We konden niet langer wachten, dus al snel begonnen we met onze ‘kerstviering’. Degene die haar presentje met gedicht ontving, was de volgende die uit mocht delen. Patricia was aan zet en showde haar prachtige tekening van een Giraffe, AKA Jiggy. Dat kon alleen maar voor Lisa zijn. Maar, maar, maar, huh, nee dat kan niet.. Is dit een grap? Fuck, het is echt voor haar.
Ik kreeg het Spaans benauwd en begon te beseffen dat er iets flink mis was gegaan. Ik had namelijk ook Lisa’s lootje getrokken. Ik was de laatste en ook al kon ik er niets aan doen, wat voelde ik me lullig!! De website heeft op één of andere manier twee mensen hetzelfde lootje gegeven en het gedicht was natuurlijk heel persoonlijk dus die moest ik Lisa wel geven. Het cadeautje heb ik daarentegen opgesplitst zodat Maria toch nog iets kreeg. En dat terwijl ik zo’n lief kaartje van haar had gekregen! =(
Dag 23 – Donderdag 25 December
Merry Christmas!! Een karig kerstontbijtje (geroosterd brood) naar binnen gewerkt, waarna we vertrokken naar Playa del Carmen. We verbleven weer bij een couchsurfer, die we aantroffen op de straatmarkt waar hij zijn fotografische werk verkoopt. Het leuke aan couchsurfen is dat je in de niet-toeristische, echte Mexicaanse wijken terecht komt. Alles is opeens weer betaalbaar en er wordt naar je gestaard. Ik begon het al te missen..
Na 5 minuten kletsen, kregen wij de sleutel van zijn huis en werd ons ook meteen een peyote (cactus & halucineren) ceremonie aangeboden. Bij binnenkomst kwamen we erachter dat we drie nachten op de grond mochten slapen, maar geen geklaag. Het is al fijn zat dat we onderdak hebben.
Die avond waren Dedde en Iness weer van de partij. Dichtbij hun hostel aten we wat lekkers en goedkoops en later gingen we uit met Pascal en Joschka. Eenmaal in de uitgaansstraat werden er om de minuut gratis drankjes aangeboden. Club in, bar uit.. Julia kwijt.. Een goeie avond was het wel!
Dag 24 – Vrijdag 26 December
Tot een uurtje of 12 sliepen we als roosjes en werden daarna onze hangovers verzacht met het een heerlijke, zoetzure, vrucht; Guajanaba, mede mogelijk gemaakt door onze couchsurf host. Een beetje taai, maar met heel veel smaak, ook al was die nog niet rijp.
Natuurlijk moesten we ook hier het strand proberen. We hadden goede verhalen gehoord van de girls; zij vonden het geweldig.. In ons geval denk ik dat de volgorde Cancun, Playa, Tulum beter was geweest, want nu gingen we van ‘beter kan niet’, naar een bomvol strand.
Joschka gaf me de tip om te eten bij een lekker en goedkoop Mexicaans restaurant, waar ze heerlijke Jamaica (soort limonade) hebben. Zeker weten m’n nummer 2 op mijn lekkerste-drankjes-lijst!
Die avond moesten we dan echt doei zeggen tegen Patricia, Dedde en Iness. Gek na een lange tijd samen gewoond te hebben, maar ja aan alles komt een eind..
Lisa en David gingen naar Cirque du Soleil en dit was voor mij de uitgelezen kans om te knallen voor een stage. RUST in de tent! Eindelijk kon ik de website afmaken, waarna het verzenden van brieven van start kon gaan. Goede besteding van een 2e kerstdag zou ik zo zeggen.
Dag 25 – Zaterdag 27 December
Een dagje doen waar iedereen zin in heeft, een dagje me-time. 1 sleutel, geen internet?! Oke, laat maar.. Op natuurlijke wijze raakten we elkaar toch kwijt; Julia ging shoppen en David kwam een halve dag later aankakken op de plek waarvan Lisa en ik meteen al hadden gezegd dat we daar zouden zijn. Een beetje bewolkt; perfect voor een dagje beachvolleybal, afkoelen in het water, chillen op het strand, beachtennis, jezelf leren te jongleren met 3 ballen en Lisa die haar teen breekt. Productief dagje!
Onze laatste energie stopten we in een avondje stappen in la Vaquita, de open club met knetter harde muziek en koeien aan de muur.
Die nacht verstuurde ik nog een paar sollicitaties, want op één of andere manier lukt het beter op zo’n tijdstip. Op dat moment werd onze host wakker, kwam naar buiten en zei niets. Ik had een flauw vermoeden dat hij het toch niet heel fijn vond dat we zijn hele vloer in beslag namen…
Dag 26 – Zondag 28 December
Die ochtend werd hij weer wakker en zag het eruit alsof hij een heftige nacht achter de rug had; traanogen, verward en een beetje ongemakkelijk. We lieten wat koekjes voor hem achter als bedankje en voor het idee, maar het bleef een beetje apart.
We gingen verder. Dit keer naar het eiland Cozumel. Via couchsurfing had ik een 56-jarige man benaderd met een stuk of 70 aanbevelingen. Dat kon haast niet mis gaan.
We wilden de auto pakken en vertrekken tot we een brief onder de ruitenwisser zagen liggen. Iets met parkeren.. Om het zekere voor het onzekere te nemen toch maar naar het politiebureau gegaan, waar bleek dat er niets aan de hand was, zo lang we hem binnen 24 uur maar ergens anders zouden parkeren als we niet wilden dat hij zou worden ingenomen.
Ondertussen zaten Julia en ik wat tijd uit bij de bakker waar je je pizza’s en hartige snacks op kan laten vullen met extra kaas, saus, groentes en ga zo maar door. Zoals ik bij Bakker Bart altijd LEGE broodjes besmeerde, stopten ze hier een complete snack nog eens extra vol.
Een uurtje later dan gepland vertrokken we nu dan echt met de boot richting Cozumel. Eenmaal aangekomen bij het huis van de Amerikaanse Mike, kwamen we erachter dat het ging om een villa voor zijn duikersleerlingen.
Zo ga je dan van slapen op de grond, naar iedereen een eigen kamer met keuze uit drie queensize bedden, een mega bank en een dakterras. Geen verkeerde verassing!
Hij was druk in de weer het hele huis te verven en zelf woonde hij ergens anders. Dekbedden hadden we dan weer niet, maar met deze temperaturen slaap je nog liever naakt.
Na installatie van onze spullen huurden we een scooter en zijn we helemaal naar het Westen van het eiland gescheurd. Julia had nog nooit gereden, botste al bijna tegen een paal, dus die ging maar bij mij achterop.
Wanneer we stopten bij een steiger aan zee, hoorden we iets ritselen in de bosjes. Wasbeertjes! Één grote Mexicaanse dierentuin.
Die avond hebben we met z’n allen, op Pascal na, pasta gekookt. We zouden ook eens iets anders maken.. En een beetje quacamole voor ’s avonds. Pascal lieten we opruimen, want die mocht ook wel iets doen.
Eten laten zakken en nu tijd voor quacamole!! Quacamole?? Waar heb je het gelaten, Pascal? Oh, dat heb ik opgegeten.. Yooo, thanks mate =)
Dag 27 – Maandag 29 December
De dag begon goed, want ik had al een paar reacties voor een stage! De volgende dag een skype gesprek met 10,000 hours van ID&T! Spannend!!!
Waarom blijven jullie maar 1 nacht? Vroeg Mike ons met oprechte bezorgdheid. ‘Je kan gewoon langer blijven hoor..’ Nouja, die scooter huurden we toch 24 uur en we konden ons prima vermaken in huize Cozumel, dus waarom ook niet?!
Nadat we die ochtend de rest van het eiland hadden bewonderd en bijna aan het eind van een lange weg waren, werden we aangehouden door de politie. Met foto van het verkeersbord -die wij over het hoofd hadden gezien- en al, demonstreerde hij de functie van een eenrichtingsweg. In ons beste Spaans kwamen we eronder uit en vervolgde we het laatste stukje over de autoweg met een kilometertje of 80 per uur. Dat mocht namelijk weer wel..
Na het inleveren van onze scheurmonsters zijn we nog even gaan snorkelen. Ook al schijnt Cozumel een duikerseiland te zijn, ik kwam al snorkelend toch weer iets nieuws tegen: zee-egels. Hierover wist ik alleen dat mijn oma er een keer in was gestapt, dus op de teentjes was ik snel weer aan wal.
Als klap op de vuurpijl raakt Julia de huissleutel van ons couchsurf adres kwijt, maar Mike was er, zoals altijd, erg relaxed onder. ‘Als hij maar ergens op het strand ligt.’
Dag 28 – Dinsdag 30 December
Vanwege het tijdsverschil had ik de avond ervoor nog geen reactie op de mail naar 10,000 Hours, dus stond ik vroeg op om in ieder geval klaar te staan voor het eventuele sollicitatie gesprek. En ja hoor, een mail van de marketing & communicatie afdeling! Zenuwachtig was ik wel een beetje, maar het ging denk ik goed. Daarna gelijk een aantal opdrachten gekregen en dan zou ik het die week daarop horen.
Die middag reisden we door naar Cancun en kregen we te horen dat ons huurappartementje op het laatste moment toch niet door ging. Gelukkig konden we overnachten bij Sarah, een Mexicaans meisje die ook in Monterrey studeert.
Ik voelde me niet echt lekker die dag, dus na de stage opdrachten te maken ben ik lekker gaan slapen, om maar weer fit te zijn voor de nacht van morgen!!
Dag 29 – Woensdag 31 December
De laatste dag van het jaar doorbrengen op het strand in Cancun. Beter kan niet.
Ik had slechte verhalen gehoord over de stad, omdat het lastig is een openbaar strand te vinden in de hotel zone. Maar Kati en Sarah hielpen ons aan een super amazing mooie! Altijd handig die locals.
In rap tempo maakten we ons klaar om door te gaan naar Pascal & Joschka’s appartement, waar ook de Frenchies en Maria + aanhang zouden zijn. Het eten duurde maar en duurde maar, dus begonnen we alvast -helemaal fout- met een alcoholisch voorafje.
Om 12 uur aten we, net zoals in Spanje, in de laatste seconden van 2014, een bakje druiven op het dakterras. Na 10 minuten had ik ze nog niet op…
Tot mijn verbazing was er weinig vuurwerk te zien. Totaal anders dan in Nederland, waar de kids om 10 uur 's ochtends al staan te knallen.
Een plan maken met zo’n grote groep mensen is lastig, dus ben ik op een gegeven moment maar met Maria en aanhang vertrokken. We vroegen de taxi-chauffeur om een plek met goede elektronische muziek en werden vervolgens afgezet in een winkelcentrum. Na een extra ritje kwamen we uit bij Mandala, in de hotelzone aan het strand. Op de open bar moesten we nog wel een half uurtje wachten, maar die hadden we op zich al niet meer nodig..
De avond ging in een denkbeeldig uurtje voorbij, maar een betere zonsopgang had ik me niet kunnen wensen.
De rest was al naar huis gegaan en ik was nog met Maria. Ik belde Julia om te vragen of ze de deur open wilde doen, toen ze opeens weer op het strand bleek te zijn. 100 pesos voor een taxi terug naar waar ik al was. Bleken Lisa en David al wel thuis te zijn, waardoor het helemaal voor niets was. Één grote miscommunicatie, maar het was en blijft één van de vetste oud en nieuws ever!
Dag 30 – Donderdag 1 Januari 2015
Happy new year!! Na veel kreunen, steunen en opstaan rond een uurtje of 4 gingen we richting de ‘harbour’ shoppingmall. De mini-riviertjes liepen er recht door heen, maar alles waar ik aan kon denken was een koude ‘limonada natural’. Die ga ik echt heel erg missen btw. Ik kwam er pas aan het eind van het semester achter dat het bestaat, maar wat is dat lekker zeg.
Een uurtje chillen bij starbucks en daarna gezellig met z’n allen veel te lang op ons eten hebben moeten wachten. Wat gaat de tijd langzaam als je honger hebt.. Wel weer een groot dilemma tussen cheesesticks + tostada atun óf een salade met geitenkaas, walnoten en appel. Verstandig als ik ben toch maar voor de salade gegaan tegen de heavy hangover, waar ik uiteraard spijt van kreeg vanwege smaakloosheid en kaasloze blaadjes sla. Goed begin van het nieuwe jaar!!
Dag 31 – Vrijdag 2 Januari
Isla de Mujeres-time met de Frenchies, Sarah, Kati en wij 3. Julia had weer wat probleempjes met haar maag, dus zij bracht de dag door op de pot. Tijdens dit dagtripje bracht een speedboot ons naar alle leuke en goede snorkelplekken in de omgeving. Bij het eerste punt kwam ik al meteen terecht in een grote school vissen. Nu ik al wat ‘verder gevorderd’ was en ik de eerste cenotes overleefd had, was het net alsof ik één van hen was. Dat klinkt heel zweverig, i know, maar toch, als je er over nadenkt is onder en boven water echt een wereld van verschil.
Ook gingen we het eiland zelf op, kocht ik mijn laatste souvenirs en werden we gedropt in het open water, waar prachtige, grote regenboogvissen te zien waren met rood en blauwe reflectie.
Die avond voor de laatste keer een gezellig barretje ingegaan, waar we konden tafelvoetballen, beerpongen (met officiële tafel!!), poolen en mega margarithas drinken. Op de terugweg móésten we Lisa aan haar eerste mac drive ervaring helpen. Cheeseballs kunnen gelukkig elk moment van de dag, hihi.. Een ijsje kan er ook nog wel bij haha.. Un cono porfa! Met ijs? Was de volgende vraag. Nee met kaas?? Hier moet nog ergens een filmpje van zijn, bedenk ik me nu.. Ga ik achteraan!
Dag 32 – Zaterdag 3 Januari
Vroeg uit de veren, want onze trip was al bijna afgelopen. Maar niet voordat we naar Holbox (zeg: Holbosh) vertrokken. Een eiland zonder straten, met veel natuur (flamingo’s, krokodillen, haaien, dolfijnen), creativiteit, zand en golfkarretjes. Toeristen waren all over the place, waardoor het hostel dat we getipt kregen al vol was geboekt. Ons geluk moest natuurlijk een keer ophouden. Na een uurtje rondvragen, kregen we het aanbod een tentje aangeboden in de achtertuin van een hotel. Als we zelf maar even wilde helpen met opzetten..
Positief als we waren -aangezien we al vaker op de grond hadden geslapen- namen we het aan. Niet de allerbeste keuze bleek achteraf..
Die avond stond ons laatste avondmaal met z’n vieren op het menu en die moest speciaal worden. Gezelligheid ten top met heerlijk eten OP het strand, waar we die geweldige sluitertijd functie op mijn camera herontdekten (zie foto’s).
Na 30 minuten muggen dood drukken in een hete, kleine tent, zonder iets om op te slapen en herrie door de tentdoekjes. Kortom; niet de beste nachtrust ooit.
Dag 33 – Zondag 4 Januari
Na veel moeite met opstaan, sliep ik binnen een seconde weer verder in de hangmat. Als ik dat toch is eerder had gedaan.. Had me wel eens beter gevoeld zeg maar.
Fietsen huren ging ook niet al te soepel. Overal hadden ze er maximaal 4, dus dat schoot niet echt op. Een beetje combineren gaf ons toch onze zin. We wilden alle beesten spotten waarover we hadden gehoord tot we erachter kwamen dat het daar het seizoen niet voor was. Tegenvallertje, dat ging hem dus niet worden. Punto de Mosquitos zou beter zijn.. Punt van de muggen. Dan gaan we daar maar heen.. Denk ik?
Zwaar bezweet aangekomen zag je een uitgestrekte oppervlakte zandbanken, vergelijkbaar met de wadden (maar dan tropischer). Nog een beetje gechillt en vervolgens met de boot terug richting Valladolid om de volgende dag naar één van de 7 wereldwonderen te gaan: de piramides van Chichen itza.
Dag 34 – Maandag 5 Januari
Het geluk kwam weer terug, want Maria ging precies die dag ook naar Chichen itza. Dat kwam voor mij goed uit, want vanaf hier zou ik afscheid nemen van David, Lisa en Julia en verder reizen met haar. De rest ging vanaf hier naar Merida, vanwege hun vlucht en ik bleef nog tot de 8e. Ik had nogal wat spullen, dus in plaats van slepen met de hele voel kon ik alles gewoon overplaatsen vanuit de achterbak.
Die middag vloog Maria’s vriend terug vanaf Cancun en onderweg daar naar toe bezochten we nog een aantal andere piramides, zoals Ek Balam. Op een gegeven moment denk je dat je wel genoeg piramides hebt gezien, maar toch heeft elke weer iets unieks. In Ek Balam zagen we bijvoorbeeld apen in de bomen en net ontdekte piramides die nog half onder de grond zaten.
Na een paar uur vertoeven op het vliegveld volgde een nieuwe zoektocht naar een hostel. Uit puur geluk kwamen we aan bij de beste waar we tot nu toe waren geweest. Een 3-persoons privé kamer voor minder dan 20 euro per persoon in een niet al te toeristische omgeving en we hadden zelfs een zwembad!! Na een snelle, goedkope, Mexicaanse hap, bleven we bij het hostel om de volgende dag te gaan duiken. Zo beloofde mister popi jopi -ik weet z’n naam niet eens meer- a.k.a. duik instructor, waarvan z’n eigen dochter, die hij op Skype sprak, dat niet eens wist..
Dag 35 – Dinsdag 6 Januari
Eerst op een ligbedje mogen genieten van het lekkere zonnetje achter het hostel totdat een uurtje of 1 de zon verdween. Vervolgens wilden we dus gaan duiken, waarvan ik al een donkerbruin vermoeden had dat het niet door zou gaan. Nou, wij op weg naar het strand. Keiharde stroming en het was al redelijk laat, dus na een poging tot snorkelen, ging het al snel over op strijden om niet af te drijven. Niet veel gezien, maar in het ondiepe kwam ik opeens een vis tegen die mijn halve lengte lang was, met zo’n angstaanjagende punt bek. Werd ik een beetje bang van toen ik achteraf hoorde dat die nog wel eens in staat zijn om te bijten.
Die avond weer lekker gekookt: Jawel, pasta!! We wilden uit gaan, en ook goed! Coco Bongo: 65 US Dollar, dus we wilden er wel wat uit halen natuurlijk. Nog een dagje uitstellen naar morgen dan maar.. Laatste avond, beste avond.
Dag 36 – Woensdag 7 Januari
Jasmijn jarig!! Gefeliciteerd lief zusje =)
Na een 2e sollicitatie-gesprek was het tijd om onze bucketlist af te werken met een aantal laatste cenotes.
Van Dos Ojos had ik wat meer verwacht. Het waren er 2 en redelijk aan de prijs, maar het was vooral heel donker waardoor je niet heel veel zag. Cristal cenote was vooral heel grappig. Na het bewonderen van die zwarte vissen met een ‘snorretje’ die je altijd in Chinese restaurants ziet, kwamen de ‘normale’ vissen op mijn voeten af en kreeg ik een natuurlijk voetzuiveringsbadje.
Die avond was het tijd om te stappen, maar om het zekere voor het onzekere te nemen gooiden we onze onderhandelingscharmes in de strijd en mocht ik samen met de guard eerst een kijkje nemen binnen in Coco Bongo. Deze club staat bekend om de grote shows en over-de-top sensatie. Toen ik binnenkwam in de –eigenlijk maar 1- grote zaal, was er een soort musical nummer bezig en zag ik het toch niet zo zitten. Kan ik in ieder geval zeggen dat ik er ben geweest.
Vervolgens naar Palazzo gegaan en een topavondje gehad. Dat heb ik de volgende dag geweten..
Dag 37 – Donderdag 8 Januari
De dag dat ik weer terug moest naar Monterrey. Zeer beroerd sliep ik mijn roes uit op het befaamde ligbedje tot het tijd was richting het vliegveld te vertrekken. 200 pesos extra betaald voor 5 kilo extra bagage en het werd niet eens gecontroleerd!!
8 uur liep ik het weer vliegtuig uit en was ik op slag chagrijnig, want het was zo koud!!! Na een half uur wachten kwam Oswaldo me ophalen en had ik met Beto in het Spaans afgesproken de laatste dagen bij hem te slapen. ‘Tendré la cena lista’. Ik zal je bed klaar hebben, DACHT IK. Dus ik gezellig een pizza’tje eten met Oswaldo. Blijkt dat cena ETEN is in plaats van BED (cama). OEPS.. Snel naar Beto om de laatste restjes op te eten en te vertoeven in zijn nieuwe, maar oh zo koude huisje, waar precies die dag de heater het had begeven.
Dag 38 – Vrijdag 9 Januari (EL ULTIMO DIA)
Uiteindelijk werd Beto een keer om 2 uur wakker en was ik alvast begonnen met mijn koffers te reorganiseren. Redelijk laat, maar gezellig langs het water van Parque Fundidora gelopen, waar ik nooit eerder was geweest. Ik zou me moeten schamen na al die tijd in Monterrey, maar goed. Voor de laatste keer Mexicaans gegeten bij 13 lunas, waar ik heerlijke crêpes at met quacamole en vleesreepjes. Vervolgens gingen we door naar Cesar’s verjaardag waar de nieuwe lichting exchange students zich bevond. De twee Dutchies nog even gezien en een aantal oude bekenden. Een beetje gek was het wel, want het had eigenlijk weinig zin mensen te leren kennen die ik toch nooit meer terug ging zien. Ik voelde me zowaar een keer echt nuchter tijdens het afscheid nemen van de dronken Ibuddies. Dat maakte het afscheid wel extra lief moet ik zeggen..
Dag 39 – Zaterdag 10 Januari
Op een of andere manier bleven we de hele nacht op en heb ik nog een laatste dingetje van mijn checklist af kunnen strepen. Namelijk het bestellen van een taxi BY MYSELF.
08:10 uur vertrok ik naar het vliegveld, waar ik rond 9 uur aankwam. Het eerste uur heb ik mij prima vermaakt met het overpakken van check-in- naar handbagage, want –zoals verwacht- had ik een kilootje of 5 teveel. Na de douane wilde ik graag wat duty-free stuff kopen, maar mijn creditcard deed het niet. Ook de enige pinautomaat was buiten werking. Ik had nog niets gegeten of gedronken, dus dat werd een probleempje.
Uiteindelijk deed hij het op de valreep weer en moest ik nog haasten om mijn vliegtuig te halen. Na Monterrey – Dallas kon ik eindelijk eten en volgde al snel mijn 9-uur durende vlucht van Dallas naar Londen. Dit ging eigenlijk best snel, doordat mijn buurman uit India me lekker aan de klets hield. Na een grote body- en luggage check mocht ik beginnen aan de laatste vlucht van Londen naar Amsterdam. Ik had het nu wel een beetje gehad, maar het verliep allemaal nog prima. Aangekomen in Amsterdam kocht ik het liefst meteen weer een ticket terug, maar het ontvangstcomité maakte mijn aankomst toch stiekem wel heel fijn.
En dan is het een kwestie van opnieuw wennen aan de Nederlandse taal en naar huis voor de boerenkool!
Mexico mis ik nog elke dag, maar ik mag al snel beginnen aan mijn volgende avontuur. Stage lopen bij 10,000 Hours in Amsterdam!!
En dat had ik niet willen doen zonder deze meest geweldige ervaring van mijn leven te hebben gehad!
Hopefully, to be continued…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
