ROADTRIP PART II
Door: IMQ
Blijf op de hoogte en volg Iris
19 December 2014 | Mexico, Tulum
Verder waar we gebleven waren..
Dutchies verenigd, hostelletje @ Oaxaca, ROADTRIP PART II
Dag 8 – Woensdag 10 december
De roadtrip kan vanaf hier pas echt een roadtrip genoemd worden, want we hebben onze huurauto opgehaald! Een rode automatische Chevrolet Avea om precies te zijn. We waren nu met z’n 7’en. David (Oostenrijk), Lisa (Italië), Julia (Duitsland), Jasmin (Zwitserland) & Iness, Dedde en ik + 2 auto’s. Gek om na 4,5 maand weer in een auto te zitten, maar heel chill!! Lekker mee blèren met onze eigen muziek, scheuren, navigeren en verdwalen hoort daar ook bij, hihi sorry Dedde..
Het autootje -met niet al te beste motor- werd meteen al op de proef gesteld, want de eerste tocht ging naar de 'frozen waterfalls' midden in de bergen. Onderweg nog wat religieuze fietsers tegengekomen met complete kunstwerken op hun rug. 10 december schijnt één of andere feestdag te zijn wat te maken heeft met Maria en Guadalupe. Maar dat even terzijde. Eenmaal aangekomen bij de frozen waterfalls; prachtig natuurlijk zwembad, helder water, uitzicht op de ‘ijspegel’ en gebergte, lekker weertje, bikini’tje, geweldig!! Gevalletje van ‘had-je-bij-moeten-zijn’ zeg maar.
Om rijst met groenten te koken liepen we die avond naar onderdeel 2 van het hostel op 5 minuten lopen van waar we sliepen. Gezond, lekker en cheap=).
Het plan was om daarna te gaan stappen, een barretje ofzo. Uiteindelijk was iedereen moe en zijn alleen Iness en ik alleen gegaan. Hebben ze toch weer ff gemist dat dakterrasje met uitzicht op lichtgevende kerk.
Dag 9 – Donderdag 11 december
De anderen waren bij aankomst in Oaxaca al naar de piramides geweest dus Julia en ik gingen samen op pad. Kleiner dan in Teotihuacan, but pretty impressive as well. Bij terugkomst in de middag een tourtje van onze persoonlijke guide David gehad, maar na een museum dat weinig, eigenlijk niets, voorstelde, een -hoe raad je het zo- terrasje gepakt. Die avond VROEG gaan eten bij dat ene restaurant uit de travelguide. Deze was een paar dagen eerder namelijk al gesloten om een uurtje of 9. Het begon allemaal met het feit dat we de enigen waren in het restaurant. Ik verlangde op één of andere manier heel erg naar Franse frietjes, dus bestelde ik een kipgerecht wat daarmee geserveerd zou worden. Vragen ze, wanneer het vlees al klaar is, of het ook met salade mag, want de frietjes zijn op. Beetje jammer, maar oké, doe je niets aan.. Personeel had weinig tot niets te doen, maar om het eten allemaal in 1 x te serveren was iets teveel gevraagd. Vervolgens is de kip niet gaar en wordt de dessertkaart al bij me neergelegd tijdens het hoofdgerecht. Niet bepaald een aanrader. Was me nog niet eerder overkomen in Mexico, maar ik snap nu ook waarom ze al zo vroeg dicht waren de dagen ervoor.
Dag 10 – vrijdag 12 december
Next destination: Veracruz, maar niet voordat we een paar nachten logeren bij een Mexicaans huisgenootje van sommige onder ons; Sam. Ze studeert ook op UDEM en landde die avond in Xalapa, haar hometown. Na 6 uur rijden kwamen we rond 6 uur in het koude Xalapa aan. We moesten wat tijd opvullen dus eerst een Italiaans restaurant opgezocht en later afgesproken bij Daniela, een vriendin van Sam. Na 7 afslagen gemist te hebben -navigeren is niet bepaald mijn ding- kwamen we eindelijk aan. Daniela’s ‘mas o menos’ 3-jarige broertje die beter Spaans spreekt dan wij was super cute btw! Sam meetten we in haar stamkroeg, waar we na een paar beleefde (lees: verplichte) shots alweer veel te moe waren om te blijven. Daar ontkwamen we niet aan het feit dat onze Acapulco-shore whatsapp groep in het vervolg de naam ‘Abuelos crew’ zou krijgen. Tot aan hier nog geen een keer uit geweest, terwijl we de weken voor de roadtrip niets anders deden. Autorijden is vermoeiend, pero no problemo, de dag erna stond namelijk het huisfeest van Sam’s vrienden op de planning.
Dag 11 – zaterdag 13 december
Alle moeheid komt omhoog, dus uitslapen en ontbijten rond een uurtje of 3 geblazen. Een typisch Mexicaans restaurantje gepakt, maar een heerlijk 'normaal' stuk schnitzel gegeten, maar op z’n Mexicaans veel smaak met frijoles (geprakte bonen) en sla. Na thuiskomst snel opladen en door naar de veelbelovende feestavond. Stop 1: Posada. Sam: ‘’Nee je hoeft niet fancy gekleed.’’ Zo kwamen we met 8 man in een auto gepropt een besloten wijk binnengereden. Een golfkarretje leidde ons naar het juiste adres en de huizen leken elke 10 meter mooier te worden. Porches en Ferrari’s waren ook niet moeilijk te vinden en bij aankomst bleken we toch wel redelijk, oftewel behoorlijk underdressed. Nogal awkward werden we aangekeken, maar we hadden ons drankje nog niet op, of de ‘bediendes’ kwamen de volgende al brengen. De WC moest op z’n minst één keer bezocht worden, want dit huis moest en zou gecheckt worden. Hoge muren, leren banken, decoratie en zelfs de wc was in Christmas style. Na een uurtje waren we al redelijk volgegoten en was het tijd voor stop 2: het echte huisfeest. Nog zo’n mega villa.. DJ in de ‘tuin’, goede muziek en een lekker sfeertje erbij. In principe niet heel veel van meegekregen, want na een paar drankjes denk ik altijd dat ik heel goed Spaans spreek, wat ik dan ook de hele avond heb geoefend. Waarover geen idee, maar hij had heel veel geduld, dat hielp.
Dag 12 – zondag 14 december
Plan was om naar een koffiemuseum te gaan, maar de brakheid liet het niet toe om eerder dan 3 pm van huis te vertrekken. Een ontbijtje in een restaurant in Xico, een dorpje naast Xalapa, waar een ‘drankfestival’ bezig zou zijn. Redelijk laat was het weer, maar om dan toch nog iets te doen gingen we naar een waterval. Onderweg kregen we een stuk of 10 verschillende & gratis(!!) licor shots aangeboden, maar dat was zo ongeveer het hele festival. Laten we gaan lopen, om een beetje in beweging te komen. Goed plan!! Is maar 10 minuten.. Hartstikke leuk om te horen dat water, maar in het donker zie je dus vrij weinig. Mexicanen en tijd, dat gaat niet samen.. Weinig zin om dat hele stuk in het donker terug te lopen en wat doe je dan? Hitchhiken! Opgesloten in de achterbak van een bestelbusje. Een beetje creapy, maar een paar andere Mexicaanse gijzelaars vergezelden ons, wat het íets vertrouwder maakte. De deur ging weer open en het eerste wat we zagen was onze auto. ‘’Ja, jullie parkeerden voor mijn huis dus ik wist dat het hier moest zijn.’’ Wederom super vriendelijk en behulpzaam die bevolking hier in Mexico.
Die avond al weer veel te moe om iets te doen, dus een filmavondje en het herinpakken van mijn koffer -nieuwe inpak techniek: (rollen!!)-. 'Lista' voor de volgende ochtend, want de reis ging verder naar Veracruz!
Dag 13 – maandag 15 december
Na anderhalf uur rijden kwam het in zicht, ZEEEEE!!!! Wat een verschil qua weer met Veracruz. Stukken warmer dan in Xalapa, ook al is het maar een uurtje rijden. Die avond vertrokken Iness en Dedde naar Merida, dus veel meer dan een snelle sightseeing tour van onze persoonlijke guide David en staren naar de zee hebben we niet gedaan. Vervolgens weer afscheid moeten nemen van de Dutchies voor een dagje of 10. Kerst zouden we namelijk weer samenkomen.
Die avond hadden we weer een couchsurf adresje, waar we opeens twee bekende gezichten uit Monterrey tegen het lijf liepen. Super toevallig hadden 2 meiden van TEC daar ook een paar overnachtingen geregeld. Samen pasta gekookt voor de Mexicaanse host en later vertrokken David en Lisa naar een goede vriend van de host, omdat ze iets te optimistisch was geweest in het accepteren van gasten.
Dag 14 – Dinsdag 16 december
Die dag stond er weer een lange trip op de planning. We wilden de piramides in la Venta zien de volgende dag, dus het plan was om zo dicht mogelijk bij Agua Dulce te overnachten.
Op een gegeven moment voelde Julia zich totaal niet goed en wilden we de eerste, de beste (,de betaalbare) slaapplek nemen die we maar konden vinden. We waren al bijna in Coatzacoalcos, dus het eerst volgende motel reden we naar binnen. Aan de buitenkant zag het er mooi en verzorgd uit met leuke sfeerverlichting. Onderhandelen zijn we ondertussen goed in geworden, dus we probeerden met z’n vieren, een 2-persoons kamer te regelen. ‘’Julia voelt zich zo ziek en we moeten echt samen slapen.. Voor 12 of 24 uur? Ehh, 1 nacht? Oke oke, wil je de kamer bekijken? Ja graag..’’ De eigenaresse liep zelf niet mee, wat al een beetje verdacht was.. We lopen de kamer binnen en het eerste wat me opvalt is dat het er prima uit ziet. Leuke kleurtjes, groot bed, sofa erbij, David die zich -uit het niets- kapot lacht.. Ook aanwezig was een paal, hangmat, ‘kamasutra hamaco’ om precies te zijn, see through shower en een secret roomservice luik. ‘’We nemen het!’’ 500 pesootjes, prima! Een sexmotel, wat zou ze wel niet denken. 3 meiden, 1 jongen: we moesten en zouden met z’n vieren in één kamer..
De volgende grap kwam wanneer we moesten betalen. Op zoek naar de receptie.. Geen receptie. ''Psst Psst, aqui!!'' Uit een raampje boven ons werd een Jezus Christus tasje met touw naar beneden gegooid waar we het briefje in mochten deponeren, waarna het vervolgens omhoog werd gehaald. ''De nada!''
Die namiddag de hort op gegaan met David en Lisa om uit te waaien op het strand en op pad te gaan voor eten voor onze zieke Julia.
Al een keer eerder waren we aangehouden door de politie, dus zo kwamen we op het geniale idee om een leuke grap uit te halen. Ik hield m’n mond maar, want ik kan mijn lach niet inhouden op zo’n moment. Overtuigend als hij is, vertelde David haar dat onze auto in beslag was genomen evenals alle rijbewijzen, vanwege rijden zonder licht. Corruptie ten top. Diep in het verhaal en 15 minuten later moesten we het toch echt onthullen. Ik loop naar beneden, waar de auto staat en Julia loopt mee... Grap onthuld zou je zeggen.. Doodleuk haalt ze haar spullen uit de auto en loopt ze weer naar boven. Of ze het nou niet snapte of dat niet wilde snappen was niet duidelijk, ik lag al dubbel..
Terug in de kamer kreeg het een andere wending en wij de volle laag. Het was allemaal een beetje teveel van het goede. Eind goed, al goed, alles uitgesproken en klaar. De avond toch nog goed afgesloten met een fotoshoot in onze geweldige motelroom. Best night ever!
Wel echt een geweldige douche btw. Dat gaat je ook echt opvallen als je zo lang op reis bent. Het verschil tussen de douches. De ene keer hoef je geen warmte in te stellen, de andere keer heb je een ministraaltje en in uitzonderlijke gevallen een heerlijke douche die een beetje doorschijnt.
Dag 15 – Woensdag 17 december
Na heerlijk geslapen te hebben back on the road again. Plannen waren weer gewijzigd, want we waren wel toe aan wat strand. Nog 1 piramide stond op de planning in Agua Dulce, wat on our way was naar Villahermosa.
La Venta was eigenlijk 1 hoop grond met gras, wat ons deed besluiten twee dagen eerder de ‘lange’ trip naar Tulum te maken. Campeche sloegen we over en Ciudad del Carmen zou onze laatste overnachting worden voor naar het echte, goede strand te gaan.
Makkelijk als het gaat hier in Mexico haalden we de sleutel van onze (nooit eerder ontmoette) Villahermosa couchsurfer op zijn werk op en gingen we vast naar zijn huis. Daar trefden we 2 andere couchsurfers uit Rusland. Zij waren begonnen aan een hitchhike wereldreis van 9 maanden en leerden ons ‘Gelukkig nieuwjaar’ te zeggen in het Russisch. Sno vym go dom, tenminste zo zou je het uit moeten spreken. Zie hier de video: https://www.youtube.com/watch?v=sA3tm88fqpI
Alan (onze host) kwam thuis waarna we samen –(hij voor ons)- heerlijke hamburgers hebben gebakken (mijn eerste bbq sinds Mexico, i know it’ a shame).
Douche: koud deze keer.
Dag 16 – Donderdag 18 December
Hotcakes in the morning & back on track > op naar Ciudad del Carmen. David en ik hadden, zonder te weten, dezelfde couchsurfers benaderd. Normaal nemen ze nooit mensen zonder referenties aan, maar dit was voor hen een goed teken. De middag doorgebracht op het strand en vervolgens spraken we af met Elaine, die op de foto’s hippie-look leek te hebben, maar eigenlijk een jonge businesswoman was. We kwamen terecht in een leuke, besloten (veilige, pap!) buurt. Die avond aten we heerlijke burrito's met Elaine en haar vriend in ‘Lapa Lapa’. Super gezellig en wij mochten niets betalen! Super ervaring met deze couchsurfers en het plan om weer af te spreken rond oud en nieuw was gemaakt.
Dag 17 – Vrijdag 19 December
180 degrees turn around @ Roadtrip part III. Op naar zon, zee & strand!! Vandaag begonnen we aan de roadtrip naar Tulum. (andere) Julia was hier al en wist wel een leuk hostel voor ons. De trip zou 8 uur duren, maar we kregen de tip via Merida te gaan vanwege een rechtstreekse highway naar Tulum. 6 uur later kwamen we aan in een nat en regenachtig Tulum. Een beetje teleurgesteld omdat het in Merida heerlijk weer was, kregen we ook nog eens te horen dat het hostel volgeboekt was.
But things got better!! LATER MEER: ROADTRIP PART III
Dutchies verenigd, hostelletje @ Oaxaca, ROADTRIP PART II
Dag 8 – Woensdag 10 december
De roadtrip kan vanaf hier pas echt een roadtrip genoemd worden, want we hebben onze huurauto opgehaald! Een rode automatische Chevrolet Avea om precies te zijn. We waren nu met z’n 7’en. David (Oostenrijk), Lisa (Italië), Julia (Duitsland), Jasmin (Zwitserland) & Iness, Dedde en ik + 2 auto’s. Gek om na 4,5 maand weer in een auto te zitten, maar heel chill!! Lekker mee blèren met onze eigen muziek, scheuren, navigeren en verdwalen hoort daar ook bij, hihi sorry Dedde..
Het autootje -met niet al te beste motor- werd meteen al op de proef gesteld, want de eerste tocht ging naar de 'frozen waterfalls' midden in de bergen. Onderweg nog wat religieuze fietsers tegengekomen met complete kunstwerken op hun rug. 10 december schijnt één of andere feestdag te zijn wat te maken heeft met Maria en Guadalupe. Maar dat even terzijde. Eenmaal aangekomen bij de frozen waterfalls; prachtig natuurlijk zwembad, helder water, uitzicht op de ‘ijspegel’ en gebergte, lekker weertje, bikini’tje, geweldig!! Gevalletje van ‘had-je-bij-moeten-zijn’ zeg maar.
Om rijst met groenten te koken liepen we die avond naar onderdeel 2 van het hostel op 5 minuten lopen van waar we sliepen. Gezond, lekker en cheap=).
Het plan was om daarna te gaan stappen, een barretje ofzo. Uiteindelijk was iedereen moe en zijn alleen Iness en ik alleen gegaan. Hebben ze toch weer ff gemist dat dakterrasje met uitzicht op lichtgevende kerk.
Dag 9 – Donderdag 11 december
De anderen waren bij aankomst in Oaxaca al naar de piramides geweest dus Julia en ik gingen samen op pad. Kleiner dan in Teotihuacan, but pretty impressive as well. Bij terugkomst in de middag een tourtje van onze persoonlijke guide David gehad, maar na een museum dat weinig, eigenlijk niets, voorstelde, een -hoe raad je het zo- terrasje gepakt. Die avond VROEG gaan eten bij dat ene restaurant uit de travelguide. Deze was een paar dagen eerder namelijk al gesloten om een uurtje of 9. Het begon allemaal met het feit dat we de enigen waren in het restaurant. Ik verlangde op één of andere manier heel erg naar Franse frietjes, dus bestelde ik een kipgerecht wat daarmee geserveerd zou worden. Vragen ze, wanneer het vlees al klaar is, of het ook met salade mag, want de frietjes zijn op. Beetje jammer, maar oké, doe je niets aan.. Personeel had weinig tot niets te doen, maar om het eten allemaal in 1 x te serveren was iets teveel gevraagd. Vervolgens is de kip niet gaar en wordt de dessertkaart al bij me neergelegd tijdens het hoofdgerecht. Niet bepaald een aanrader. Was me nog niet eerder overkomen in Mexico, maar ik snap nu ook waarom ze al zo vroeg dicht waren de dagen ervoor.
Dag 10 – vrijdag 12 december
Next destination: Veracruz, maar niet voordat we een paar nachten logeren bij een Mexicaans huisgenootje van sommige onder ons; Sam. Ze studeert ook op UDEM en landde die avond in Xalapa, haar hometown. Na 6 uur rijden kwamen we rond 6 uur in het koude Xalapa aan. We moesten wat tijd opvullen dus eerst een Italiaans restaurant opgezocht en later afgesproken bij Daniela, een vriendin van Sam. Na 7 afslagen gemist te hebben -navigeren is niet bepaald mijn ding- kwamen we eindelijk aan. Daniela’s ‘mas o menos’ 3-jarige broertje die beter Spaans spreekt dan wij was super cute btw! Sam meetten we in haar stamkroeg, waar we na een paar beleefde (lees: verplichte) shots alweer veel te moe waren om te blijven. Daar ontkwamen we niet aan het feit dat onze Acapulco-shore whatsapp groep in het vervolg de naam ‘Abuelos crew’ zou krijgen. Tot aan hier nog geen een keer uit geweest, terwijl we de weken voor de roadtrip niets anders deden. Autorijden is vermoeiend, pero no problemo, de dag erna stond namelijk het huisfeest van Sam’s vrienden op de planning.
Dag 11 – zaterdag 13 december
Alle moeheid komt omhoog, dus uitslapen en ontbijten rond een uurtje of 3 geblazen. Een typisch Mexicaans restaurantje gepakt, maar een heerlijk 'normaal' stuk schnitzel gegeten, maar op z’n Mexicaans veel smaak met frijoles (geprakte bonen) en sla. Na thuiskomst snel opladen en door naar de veelbelovende feestavond. Stop 1: Posada. Sam: ‘’Nee je hoeft niet fancy gekleed.’’ Zo kwamen we met 8 man in een auto gepropt een besloten wijk binnengereden. Een golfkarretje leidde ons naar het juiste adres en de huizen leken elke 10 meter mooier te worden. Porches en Ferrari’s waren ook niet moeilijk te vinden en bij aankomst bleken we toch wel redelijk, oftewel behoorlijk underdressed. Nogal awkward werden we aangekeken, maar we hadden ons drankje nog niet op, of de ‘bediendes’ kwamen de volgende al brengen. De WC moest op z’n minst één keer bezocht worden, want dit huis moest en zou gecheckt worden. Hoge muren, leren banken, decoratie en zelfs de wc was in Christmas style. Na een uurtje waren we al redelijk volgegoten en was het tijd voor stop 2: het echte huisfeest. Nog zo’n mega villa.. DJ in de ‘tuin’, goede muziek en een lekker sfeertje erbij. In principe niet heel veel van meegekregen, want na een paar drankjes denk ik altijd dat ik heel goed Spaans spreek, wat ik dan ook de hele avond heb geoefend. Waarover geen idee, maar hij had heel veel geduld, dat hielp.
Dag 12 – zondag 14 december
Plan was om naar een koffiemuseum te gaan, maar de brakheid liet het niet toe om eerder dan 3 pm van huis te vertrekken. Een ontbijtje in een restaurant in Xico, een dorpje naast Xalapa, waar een ‘drankfestival’ bezig zou zijn. Redelijk laat was het weer, maar om dan toch nog iets te doen gingen we naar een waterval. Onderweg kregen we een stuk of 10 verschillende & gratis(!!) licor shots aangeboden, maar dat was zo ongeveer het hele festival. Laten we gaan lopen, om een beetje in beweging te komen. Goed plan!! Is maar 10 minuten.. Hartstikke leuk om te horen dat water, maar in het donker zie je dus vrij weinig. Mexicanen en tijd, dat gaat niet samen.. Weinig zin om dat hele stuk in het donker terug te lopen en wat doe je dan? Hitchhiken! Opgesloten in de achterbak van een bestelbusje. Een beetje creapy, maar een paar andere Mexicaanse gijzelaars vergezelden ons, wat het íets vertrouwder maakte. De deur ging weer open en het eerste wat we zagen was onze auto. ‘’Ja, jullie parkeerden voor mijn huis dus ik wist dat het hier moest zijn.’’ Wederom super vriendelijk en behulpzaam die bevolking hier in Mexico.
Die avond al weer veel te moe om iets te doen, dus een filmavondje en het herinpakken van mijn koffer -nieuwe inpak techniek: (rollen!!)-. 'Lista' voor de volgende ochtend, want de reis ging verder naar Veracruz!
Dag 13 – maandag 15 december
Na anderhalf uur rijden kwam het in zicht, ZEEEEE!!!! Wat een verschil qua weer met Veracruz. Stukken warmer dan in Xalapa, ook al is het maar een uurtje rijden. Die avond vertrokken Iness en Dedde naar Merida, dus veel meer dan een snelle sightseeing tour van onze persoonlijke guide David en staren naar de zee hebben we niet gedaan. Vervolgens weer afscheid moeten nemen van de Dutchies voor een dagje of 10. Kerst zouden we namelijk weer samenkomen.
Die avond hadden we weer een couchsurf adresje, waar we opeens twee bekende gezichten uit Monterrey tegen het lijf liepen. Super toevallig hadden 2 meiden van TEC daar ook een paar overnachtingen geregeld. Samen pasta gekookt voor de Mexicaanse host en later vertrokken David en Lisa naar een goede vriend van de host, omdat ze iets te optimistisch was geweest in het accepteren van gasten.
Dag 14 – Dinsdag 16 december
Die dag stond er weer een lange trip op de planning. We wilden de piramides in la Venta zien de volgende dag, dus het plan was om zo dicht mogelijk bij Agua Dulce te overnachten.
Op een gegeven moment voelde Julia zich totaal niet goed en wilden we de eerste, de beste (,de betaalbare) slaapplek nemen die we maar konden vinden. We waren al bijna in Coatzacoalcos, dus het eerst volgende motel reden we naar binnen. Aan de buitenkant zag het er mooi en verzorgd uit met leuke sfeerverlichting. Onderhandelen zijn we ondertussen goed in geworden, dus we probeerden met z’n vieren, een 2-persoons kamer te regelen. ‘’Julia voelt zich zo ziek en we moeten echt samen slapen.. Voor 12 of 24 uur? Ehh, 1 nacht? Oke oke, wil je de kamer bekijken? Ja graag..’’ De eigenaresse liep zelf niet mee, wat al een beetje verdacht was.. We lopen de kamer binnen en het eerste wat me opvalt is dat het er prima uit ziet. Leuke kleurtjes, groot bed, sofa erbij, David die zich -uit het niets- kapot lacht.. Ook aanwezig was een paal, hangmat, ‘kamasutra hamaco’ om precies te zijn, see through shower en een secret roomservice luik. ‘’We nemen het!’’ 500 pesootjes, prima! Een sexmotel, wat zou ze wel niet denken. 3 meiden, 1 jongen: we moesten en zouden met z’n vieren in één kamer..
De volgende grap kwam wanneer we moesten betalen. Op zoek naar de receptie.. Geen receptie. ''Psst Psst, aqui!!'' Uit een raampje boven ons werd een Jezus Christus tasje met touw naar beneden gegooid waar we het briefje in mochten deponeren, waarna het vervolgens omhoog werd gehaald. ''De nada!''
Die namiddag de hort op gegaan met David en Lisa om uit te waaien op het strand en op pad te gaan voor eten voor onze zieke Julia.
Al een keer eerder waren we aangehouden door de politie, dus zo kwamen we op het geniale idee om een leuke grap uit te halen. Ik hield m’n mond maar, want ik kan mijn lach niet inhouden op zo’n moment. Overtuigend als hij is, vertelde David haar dat onze auto in beslag was genomen evenals alle rijbewijzen, vanwege rijden zonder licht. Corruptie ten top. Diep in het verhaal en 15 minuten later moesten we het toch echt onthullen. Ik loop naar beneden, waar de auto staat en Julia loopt mee... Grap onthuld zou je zeggen.. Doodleuk haalt ze haar spullen uit de auto en loopt ze weer naar boven. Of ze het nou niet snapte of dat niet wilde snappen was niet duidelijk, ik lag al dubbel..
Terug in de kamer kreeg het een andere wending en wij de volle laag. Het was allemaal een beetje teveel van het goede. Eind goed, al goed, alles uitgesproken en klaar. De avond toch nog goed afgesloten met een fotoshoot in onze geweldige motelroom. Best night ever!
Wel echt een geweldige douche btw. Dat gaat je ook echt opvallen als je zo lang op reis bent. Het verschil tussen de douches. De ene keer hoef je geen warmte in te stellen, de andere keer heb je een ministraaltje en in uitzonderlijke gevallen een heerlijke douche die een beetje doorschijnt.
Dag 15 – Woensdag 17 december
Na heerlijk geslapen te hebben back on the road again. Plannen waren weer gewijzigd, want we waren wel toe aan wat strand. Nog 1 piramide stond op de planning in Agua Dulce, wat on our way was naar Villahermosa.
La Venta was eigenlijk 1 hoop grond met gras, wat ons deed besluiten twee dagen eerder de ‘lange’ trip naar Tulum te maken. Campeche sloegen we over en Ciudad del Carmen zou onze laatste overnachting worden voor naar het echte, goede strand te gaan.
Makkelijk als het gaat hier in Mexico haalden we de sleutel van onze (nooit eerder ontmoette) Villahermosa couchsurfer op zijn werk op en gingen we vast naar zijn huis. Daar trefden we 2 andere couchsurfers uit Rusland. Zij waren begonnen aan een hitchhike wereldreis van 9 maanden en leerden ons ‘Gelukkig nieuwjaar’ te zeggen in het Russisch. Sno vym go dom, tenminste zo zou je het uit moeten spreken. Zie hier de video: https://www.youtube.com/watch?v=sA3tm88fqpI
Alan (onze host) kwam thuis waarna we samen –(hij voor ons)- heerlijke hamburgers hebben gebakken (mijn eerste bbq sinds Mexico, i know it’ a shame).
Douche: koud deze keer.
Dag 16 – Donderdag 18 December
Hotcakes in the morning & back on track > op naar Ciudad del Carmen. David en ik hadden, zonder te weten, dezelfde couchsurfers benaderd. Normaal nemen ze nooit mensen zonder referenties aan, maar dit was voor hen een goed teken. De middag doorgebracht op het strand en vervolgens spraken we af met Elaine, die op de foto’s hippie-look leek te hebben, maar eigenlijk een jonge businesswoman was. We kwamen terecht in een leuke, besloten (veilige, pap!) buurt. Die avond aten we heerlijke burrito's met Elaine en haar vriend in ‘Lapa Lapa’. Super gezellig en wij mochten niets betalen! Super ervaring met deze couchsurfers en het plan om weer af te spreken rond oud en nieuw was gemaakt.
Dag 17 – Vrijdag 19 December
180 degrees turn around @ Roadtrip part III. Op naar zon, zee & strand!! Vandaag begonnen we aan de roadtrip naar Tulum. (andere) Julia was hier al en wist wel een leuk hostel voor ons. De trip zou 8 uur duren, maar we kregen de tip via Merida te gaan vanwege een rechtstreekse highway naar Tulum. 6 uur later kwamen we aan in een nat en regenachtig Tulum. Een beetje teleurgesteld omdat het in Merida heerlijk weer was, kregen we ook nog eens te horen dat het hostel volgeboekt was.
But things got better!! LATER MEER: ROADTRIP PART III
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
